De rouwplank Rouwboeken. Vlak na de geboorte van Jonathan ging ik op zoek naar verhalen waar ik herkenning in kon vinden. Verhalen van moeders die ook een overleden kindje hadden net als ik en daar een boek over hadden geschreven. Eigenlijk wilde ik elk boek wat ik kon vinden hebben en bij elkaar bewaren in mijn boekenkast . De rouwplank.… Lees verder →
Herinneren … Ik bedacht me al vrij snel dat ik iets op mijn lijf wilde om Jonathan te herinneren … Een tatoeage waarbij voor mij duidelijk was dat ie bedoeld was voor hem en zijn broers .. Ik begon concrete plannen te maken, te tekenen, rond te kijken op internet en te vragen welke tatoeëerders er in de buurt een… Lees verder →
Her life… Weer zwanger. Na de geboorte van Jonathan was mijn eerste reactie dat ik onmiddellijk weer zwanger wilde worden .. Liefst dezelfde maand nog. Mijn lijf deed net of er niets gebeurd was, geen druppel borstvoeding en precies een maand later gewoon weer ongesteld … Woest maakte het me … Ik was sowieso heel boos de eerste paar maanden… Lees verder →
Her life… de uitgerekende datum Morgen 7 jaar geleden is het de uitgerekende datum van Jonathan, 27 maart. In plaats van bevallen, in plaats van wachten tot het kleintje zich aan zou kondigen, in plaats van mijmeren en kleertjes wassen … Verhuisden wij die dag. Mijn hart lag nog onverminderd in duizend stukjes verspreid door mijn lijf, in mijn buik… Lees verder →
Her life… Confrontatie anderen met jouw overleden kindje “Hoeveel kinderen heb je ?” Vaak stelt iemand deze vraag naïef zonder na te denken. Mijn antwoord is echter nooit meer naïef en ik denk altijd een nano seconde na … “Ik heb vier jongens “ Wat blijkbaar altijd rede geeft tot een volgende vraag, of ik nog een meisje wil, hoeveel… Lees verder →
Beeld, foto’s Vanaf het moment dat de verloskundige vertelde dat er iets niet klopte werden de echo’s belangrijker dan ze al waren .. Tastbaar te zien dat er een kind is … zou zijn … Geweest is. We kregen een extra strip foto’s mee die dag, welke ik bij me droeg als waren ze de grootste schat … Ik kocht… Lees verder →
ZEVEN JAAR GELEDEN Zeven jaren geleden is het sinds mijn derde zoon geboren werd. In het ziekenhuis, kamer 603, donderdag, 13 november, 16:50 uur. De echo had ons laten zien dat er zoveel niet klopte diep binnenin zijn piepkleine lijfje. Dat er zoveel niet klopte dat hij niet zou kunnen overleven buiten mij… Ik besloot dat ik hem wilde voldragen, dat ik zo lang… Lees verder →
