De geboorte van Juul, 31-3-13

My life… de eerste Paasdag in maart 2013

Ik heb haar nooit gezien en een tijdje geleden sprak ze mij via de mail aan. Ze schreef: “Die eerste Paasdag in maart 2013 zal ik nooit meer vergeten. Ik zag je blog pagina voorbij komen en direct herkende ik jullie situatie.”

Met tranen in mijn ogen lees ik haar mail. Uit het niets kwam dit bericht mijn mailbox in. Hoe belangrijk deze onbekende voor mij was, werd al snel duidelijk.

Ik heb haar nog nooit gezien en mocht haar pas laat leren kennen, maar ik ben dankbaar dat nu onze paden zijn gekruist. Haar naam is Lydia.

Wie is zij?

In mijn hoofd zijn er bij de geboorte van Juul maar een paar mensen geweest. Dat is mijn arts, de kinderarts, een verpleegkundige die ik ken van na de bevalling, zij heeft ons drie dagen verzorgd en heeft foto’s gemaakt, en waarschijnlijk nog één of twee verpleegkundigen. Ik heb hier een beeld van gecreëerd dat waarschijnlijk niet geheel realistisch is. Maar ik heb deze gevormd door het zien van (echt best flink bloederige) foto’s van de keizersnede en alles wat mij verteld is. Dit is de herinnering die ik heb van mijn bevalling en het reanimeren van Juul. Die grote handen die dat kleine lijfje proberen te helpen om het leven te pakken. Een herinnering die ik niet bewust heb meegemaakt (omdat ik onder narcose lag), maar wel in mijn hoofd zit.

Lydia mailde mij uit het niets, maar zij hoort bij het kleine groepje wat Juul heeft opgevangen na haar geboorte. Zij is één van de personen die Juul heeft gezien.

Al heen en weer mailend vertelde ze mij hoe het voor haar was en dat niet alleen zij, maar ook haar collega brak door de aanblik van Ewout, huilend… Dat het zoveel indruk heeft achtergelaten geeft mij steun, troost…al weet ik niet zo goed of dat wel de juiste woorden zijn.

Lydia was op dat moment 31 weken zwanger en deze gebeurtenis was daardoor voor haar extra emotioneel. Juul was geboren met 32 weken… Dit is meteen de reden waarom wij elkaar nooit hebben ontmoet. Zij kon voor haar gevoel mij niet onder ogen komen met haar zwangere buik. Ik heb geen idee of mij dat was opgevallen, ik was namelijk nogal platgespoten die dag, Maar ik vind het wel fijn dat zij daaraan gedacht heeft.

Waarom is zij nu zo belangrijk voor mij?

De zin die zij opschreef: “Die eerste Paasdag in maart 2013 zal ik nooit meer vergeten.” hebben mij enorm geraakt. Ze wist de dag nog, Ze wist nog precies wie Juul was. Zij heeft Juul gezien en gevochten voor haar leven. dit alles voelde zo belangrijk voor mij.

Er was ineens nog iemand waarmee ik in gesprek kon gaan, die ik kon vragen hoe het was… Hoe het voor haar was… Want ook al brengt het pijnlijke herinneringen, ook al is het de zwaarste dag uit mijn leven geweest. Het is een moment waar ik niet bij was en ik wil ondanks al die pijn alles weten en alle mensen die erbij waren betrekken in mijn herinneringen van Juul. Het is een moment waar ik niet bij was, maar zij heeft me nu wel een herinnering erbij gegeven, of eigenlijk de herinnering nog completer gemaakt… Samen met Ewout huil ik bij het lezen van haar mails, halen we herinneringen naar boven, ze doen pijn, maar het is ‘goed’. Soms is dat gewoon ‘goed’.

Zij las Lieve Juul

Meteen wilde zij Lieve Juul bestellen! En snel na het lezen stuurde zij de volgende reactie: