Een beetje minder onzichtbaar

My life… wensen in mijn wensput.

Een onzichtbare moeder, een moeder van een overleden kindje, vlinderkindje ook wel genoemd. Een moeder in hart en nieren, net als alle andere moeders. Alleen niemand ziet dat je mama bent. Zelf heb je ook zoveel behoeftes om je moederliefde uiting te geven, maar het kan niet. Het kindje van een onzichtbare moeder is er niet meer.

My life blogs en Lieve Juul

Het jaar is afgesloten en een nieuw jaar is begonnen. Automatisch ga je dan dingen overdenken. Iedereen kijkt even terug op het afgelopen jaar. Op televisie komen alle terugblikken voorbij; de beste liedjes, de grootste rampen, de meest succesvolle films en ik zag zelfs een programma met alle bekende mensen die afgelopen jaar zijn overleden.

Ook ik keek even terug. Een jaar geleden was ik nog thuis, werken kwam nog niet in me op. Ik was nog niet stabiel genoeg om te werken. Ik was alleen maar bezig met het verlies van Juul, ons gezinnetje stabiel te houden en met zwanger worden. De rest van de wereld deed er nog niet toe.

Het jaar vorderde en ik merkte dat het tijd werd om weer wat te gaan doen. Mijn kleine wereld mocht weer wat groter worden. En na de zomervakantie ging ik weer als juf aan het werk.

Tegelijkertijd startte ik met dit blog. Lieve Juul (het boek) was zo goed als af en ik merkte dat ik nog zoveel meer wilde vertellen. 14 augustus schreef ik mijn eerste blog! Bloggen werd een groot deel van mijn leven. Ik merkte dat ik via deze weg veel kwijt kon over het leven als onzichtbare moeder. En nu ik bijna 5 maanden verder ben merk ik dat het enorm gewaardeerd wordt. Veel moeders van vlinderkindjes lezen regelmatig mee, maar ook heb ik veel lezers die geen kindje hebben verloren.

Door dit blog, Lieve Juul en alle reacties erop heb ik een vorm gekregen om mijn liefde voor Juul te uiten. Zij mag voortbestaan en ik mag zoveel over haar praten en schrijven zoals ik dat wil. Ik mag aan iedereen laten zien dat ik haar mama ben en zij mijn kindje. Ik ben een stukje minder onzichtbare moeder…

Maar toch…

Toch zal het nooit helemaal verdwijnen. een groot deel van mij zal onzichtbaar blijven. Wanneer ik een moeder of vader zie lopen met een baby, wanneer ik op kraamvisite moet, wanneer ik een meisje zie met de leeftijd die Juul nu zou moeten zijn, wanneer ik mijn neefje zie opgroeien. Dit is maar een kleine greep van de momenten waarop ik altijd een onzichtbare moeder zal zijn. Momenten die ik nooit met Juul zal meemaken…

Ik zal nooit door haar haar strelen, ik zal haar niet zien trouwen en ik zal van haar kinderen geen oma worden. Zij blijft mijn baby, 1420 gram met rossige haartjes. En ik, ik blijf haar mama, zichtbaar en onzichtbaar…

Doorgaan

Doordat mijn leven deze wending heeft gekregen zal ik voorlopig ook nog niet uitgepraat raken. Ik heb hierdoor en door onze blijvende en niet beantwoorde kinderwens nog veel te vertellen. Daarom zal dit blog nog wel even blijven bestaan en niet te vergeten, hopelijk ook uitgroeien tot het platform voor onzichtbare moeders. Een iets uitgebreidere site met uiteraard mijn blogs, maar ook gastbloggers en de nodige informatie en links.

Maar ik ben achter de schermen met nog meer bezig, nog meer manieren om de onzichtbare mama te steunen, helpen. Een voorbeeld zijn de uitvaartdiensten van een grote verzekeringsmaatschappij. Zij hebben mij uitgenodigd om te praten met hun uitvaartverzorgers. Ik hoop dat wij door dat gesprek kunnen kijken of we samen kunnen werken aan verbeterpunten voor de uitvaarten die zijn verzorgen voor baby’s.

Ook heb ik al een aantal keer, van mensen die werkzaam zijn in de uitvaart en/of in de verloskunde, vernomen dat Lieve Juul toegevoegde waarde zou kunnen hebben van hun vak. Een verhaal vanaf de andere kant (klant of patiënt) te lezen geeft toch even weer een andere invalshoek. Je begrijpt, dit geeft mij motivatie om er voor te gaan dat het boek dan ook bij hen terecht gaat komen.

2015 geeft mij dus veel doelen, er zitten nog zoveel wensen in mijn wensput en het jaar is nog maar net begonnen!

My life blogs, how is your life?!

Liefs Nathalie