Haar kleine handjes

My life….waarom gastbloggers

Ik ben niet alleen, dat heb ik wel gemerkt de laatste paar maanden. Er zijn heel veel onzichtbare moeders. Teveel… Ook die verhalen mogen naar buiten gebracht worden. Vandaar dat ik heb gevraagd of er mensen zijn die willen gastbloggen. Onderstaand verhaal is van Kelly. Ik heb haar via internet leren kennen. We chatten af en toe heen en weer. Ze schrijft ook. In eerste instantie voor zichzelf, maar sinds kort schrijft ze haar prachtige stukken ook via een blog: mamavaneenfoto

Onderstaand blog… ik werd er stil van…

Voorstellen

Op 14-08-2014 ben ik bevallen van een prachtige dochter Mhairi Zoe. Mhairi is stil geboren na een zwangerschap van ruim 37 weken. Ik heb in de periode erna heel veel geshreven en hou sinds kort ook een blog bij. Mede dankzij de hulp en het advies van Nathalie. Ze vroeg me om een gastblog te schrijven en die kans heb ik dan ook aangenomen. Ik wil net als Nathalie, lotgenoten bereiken en ik hoop dat ze troost vinden en herkenning in hetzelfde verdriet. Maar ik wil ook dat mensen gaan inzien hoe gezegend ze mogen zijn als alles wel goed is gegaan en ik wil ook in onze zielen laten kijken. Zielen die in stilte huilen als ze geconfronteerd worden met een zwangere vrouw, zielen die huilen om alle goedbedoelde maar zo verkeerde opmerkingen, zielen die ook willen vertellen over hun baby, zielen die trots zijn op een grafje of een foto, zielen die willen laten zien hoe het voelt als het allemaal niet vanzelf sprekend is.

Haar kleine handjes

Op 11-08, ruim 37 weken zwanger, ging ik voor het eerst alleen naar de verloskundige. Joost kon gewoon werken. Voor die 10 minuten dat ik daar binnen zou zijn om alleen maar te constateren dat alles goed was, nee daar hoefde hij niet vrij voor te nemen. Liever dat dagje opsparen om straks met ons drietjes een dagje vrij te zijn. Ik fietste tegen de wind in en voor ik het wist, zit ik naast mijn verloskundige in de auto.

We rijden naar het ziekenhuis, want de doptone  kon Mhairi haar hartje niet vinden. De doptone, het stomme apparaat wat niet werkte. Eenmaal in het ziekenhuis zou blijken hoe stom dat apparaat is en zouden we allemaal opgelucht ademhalen. Hoe stond ik daar in dat ziekenhuis? Ik hield mijn buik vast, omdat ik het toen nog niet kon of wou beseffen.  De verloskundige klampte een verpleegster aan en ik voel haar armen om me heen. Zij wist toen al lang dat het niet goed was…

Daar lig ik dan; mijn eigen verloskundige, een verpleegster en de verloskundige van het ziekenhuis en een ontblote buik, klaar om het echo apparaat erop te plaatsen. En het is 17 weken geleden dat ik jou heb gezien en ik zie opeens je handje. Wat is je handje groot geworden, wat ben jij groot geworden. Bij de 20 weken paste je nog op het schermpje. Nu vult dat kleine  handje alleen al het hele scherm. Wat ik daarna te zien krijg is je hartkamertje…. Waar het beeld akelig stilstaat en er geen geluid uitkomt. Een dood, klein meisje. Het mooiste en puurste geluk. Alle dromen verdwenen, vanaf dit moment is ons leven verandert in  een nachtmerrie.

Joost komt binnen, we vallen elkaar in de armen…

Nog steeds denk ik terug aan de dag dat ik haar handje op de echo zag. Hoe bang ik toen ook al was, even was ik onder de indruk en in de ban van haar handje;

`Je hebt twee kleine handjes, geef ons er allebei een totdat je zegt; `ik kan het wel alleen`

Het tekstje wat we voor het geboortekaartje hadden uitgezocht krijgt opeens een heel verdrietige lading.

Ook toen Mhairi geboren was, was het eerste wat ik bewust aanraakte, die lieve, kleine handjes. En de laatste dag voor de begrafenis is haar hele lijfje koud en kil maar haar handje is een lief, klein babyhandje…dat kleine handje raak ik voor de allerlaatste keer aan.

`Je hebt twee kleine handjes en in ons hart gaf je er ons allebei een dus wij zijn nooit alleen`

Wil je ook een gastblog schrijven, mail dan naar: lievejuul@outlook.com

  3 reacties op “Haar kleine handjes

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.

*

Visit Us On TwitterVisit Us On FacebookVisit Us On LinkedinVisit Us On Instagram