Help onze ooievaar is stekeblind

“Help onze ooievaar is stekeblind!”

 

 

miskraam helponzeooievaarisstekeblind vruchtbaarheidsprobleem

Frustratie, hoop, verdriet, de hoop opgegeven…

“Wanneer is het genoeg? Wanneer stoppen we ermee?” Ewout heeft het gehad, hij is klaar met de achtbaan waarin we ons bevinden. Elke maand weer de teleurstelling en het verdriet wat daarbij komt. De wens is immers enorm. Vader worden, vader zijn. Dat is alles waar het nu nog maar om lijkt te draaien. En dat is hij zat. Het zien van mijn verdriet en strijd maakt dat het genoeg is voor hem. Ons leven is niets meer van wat het was, ons leven heeft nog maar 1 doel. Een levend kindje krijgen, maar is dat wel deel van onze toekomst. Inmiddels heb ik steeds vaker de hoop opgegeven.

Lees meer over mijn vruchtbaarheidsbehandelingen

Vergeten, nee, nooit

Al leven wij nu als gezin en hebben wij het geluk samen een gezond kindje te mogen grootbrengen, ik vergeet nooit wat een strijd dit heeft geleverd. Het duurde lang voordat ik zwanger was van Juul*, maar het ging zonder ‘hulp’. Na haar dood was al heel snel duidelijk dat we heel graag toch nog voor en zwangerschap wilde gaan, hoe beangstigend deze ook zou zijn. Nadat het dan eindelijk mocht, bleef een zwangerschap uit. Mijn klok tikte inmiddels heel hard door. Ik werd bang dat het ons niet gegund was. De artsen konden ons wel een ‘handje’ helpen. We gingen een IVF traject in.

Meiden allemaal in hetzelfde schuitje, lotgenoten noemen ze dat. Voor mij voelt het meer als onbekende vriendinnen die mij begrijpen en bevestigen dat ik niet gek aan het worden ben.” 

Na een miskraam en wat mislukte pogingen raakte ik in de maand december zwanger. De maand dat de klinieken gesloten zijn… Het kon dus toch!

Het geluk is niet vanzelf

Ik besef me hoeveel geluk wij hebben, want ik heb inmiddels al veel vrouwen (online) leren kennen die nog steeds vechten voor hun droom om moeder te worden. Een lange eindeloze strijd. Een weg waar het soms moeilijk is jezelf nog te herkennen. Soms door alle medicatie die je jezelf moet toebrengen, maar zeker ook door alle emoties die je keer op keer moet doorstaan. Vaak alleen, want vaak weet niemand van jouw wens en al zeker niet van jouw behandelingen. Veel vrouwen ontmoeten online, via sites/forums of Facebook en Instagram. Hier vinden ze steun en herkenning en gaan ze er een beetje samen doorheen.

Helponzeooievaarisstekeblind

Nog niet lang geleden kwam ik er weer eentje op Instagram tegen, Line. Line stal meteen mijn hart met alle quotes die zij maakt onder de naam Helponzeooievaarisstekeblind . (Echt de moeite waard om te volgen!)

Haar rake teksten zijn zo enorm herkenbaar. En met haar vleugje humor erin was ik meteen fan! Waarom ze doet wat ze doet schrijft ze hieronder:

1 op de 8 stellen heeft vruchtbaarheidsproblemen. Tenminste dat zeggen de boekjes. Maar helaas voelde het voor mij of wij de enige zijn op de wereld. Je zit dan wel met andere koppels pezend te wachten op je beurt in het ziekenhuis, maar meer dan een wederzijds vaag lachje of hooguit een goedemorgen komt er niet uit. Ik voelde me alleen in onze worsteling en zocht een uitlaatklep, een plek waar ik al mijn hersenkronkels de wereld in kon gooien. Ik ben heel blij en vooral opgelucht dat ik dit op Instagram heb gevonden. Meiden allemaal in hetzelfde schuitje, lotgenoten noemen ze dat. Voor mij voelt het meer als onbekende vriendinnen die mij begrijpen en bevestigen dat ik niet gek aan het worden ben. 

gedicht wensmama humor vruchtbaarheidsprobleem

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.

*

Visit Us On TwitterVisit Us On FacebookVisit Us On LinkedinVisit Us On Instagram