how to call that day

My life…. een verjaardag of toch niet?

Je dag van geluk is geweest. Je bent thuis met je gezin, je bent compleet. Vanaf nu ziet je leven er anders uit, je bent papa en mama geworden van een gezond kindje! Vanaf de dag van vandaag staat je baby in het middelpunt, alles moet aangepast worden aan het leven met een kindje. Heerlijk, hier keek je naar uit en dan nu…is het zover! Slapeloze nachten (die je trouwens graag ervoor over hebt), regelmatig voeden, buikkrampjes, bakken met vieze luiers en boeken vol met foto’s! Het is alles wat je ervan verwachtte! Heerlijk dat jij de persoon bent waar je kindje op vertrouwd en rustig bij wordt als het huilt. Je voelt je echt mama (en natuurlijk ook de papa’s)! en nog een jaartje dan komt de grote eerste verjaardag, helemaal compleet met familie, vrienden en een taart die speciaal voor de jarige apart staat om tot moes te worden geplet.

Deze week hebben we op de mailgroep van Lieve Engeltjes weer gesprekken over van alles. Een nieuwe invisible mom heeft zich bij ons aangesloten en haar verhaal brengt ons allemaal weer even terug naar de dag dat wij ouders werden van Juul. Daarnaast staan we met z’n allen stil bij een moeder die vandaag de verjaardag van haar kindje niet kan vieren. Geen taart en geen feest…geen boeken vol met foto’s. Het is voor haar een dag van verdriet en gemis.

Afgelopen maart hebben wij deze dag ook gehad. Niet zo goed wetend wat we ermee aan moesten. Er is niet eens een naam voor deze dag…haar verjaardag is het in ieder geval niet. Hoe noem je zo’n dag? Hoe vul je zo’n dag in? We hebben er lang over nagedacht en weken van tevoren werden we al zenuwachtig, de dag kwam eraan. Iedereen geeft een andere invulling aan zo’n dag en wij hadden nog geen idee. Wel wisten we dat we de dag met zijn viertjes wilde doorbrengen. Het moest een dag worden waarbij we stil konden staan bij Juul haar geboorte. Er moest een nieuwe traditie gevormd worden, want ieder jaar mag iedereen zijn verjaardag vieren en ook wij willen ieder jaar opnieuw deze dag in het teken van de geboorte en het verlies van Juul laten staan.

20140331_210354Uiteindelijk hebben we een prachtige dag gehad. Ewout zijn broer gaf ons de tip om een dag weg te gaan en zo kwamen wij in de Efteling terecht. De kinderen op school afgemeld en op pad. Het was prachtig weer en we hebben heerlijk genoten van een rustige Efteling, het land waar sprookjes wél bestaan! ‘s Avonds hebben we een mooie wensballon de lucht in laten gaan. Het was op deze manier een minder zware dag dan dat we eerst gedacht hadden. We hebben een nieuwe traditie gevonden. Het zal misschien niet ieder jaar de Efteling worden, maar wel gaan we met zijn viertjes met een leuke dag uit Juul gedenken. Juul haar uitvaart noemen we ook haar afscheidsviering, iedereen kwam in vrolijke kleuren, we hebben ballonnen opgelaten en na afloop met iedereen wat gegeten en gedronken. De locatie was ook prachtig, de sfeer was heel warm. Lang niet iedereen is op de hoogte van alle mogelijkheden die je hebt in de kleine week die je hebt met je baby en ook staat men niet stil bij de dingen die je kan doen voor en tijdens de uitvaart. Wij hadden geluk met onze uitvaartverzorgster, zij heeft het tot een prachtige dag gevormd, zij was heel goed op de hoogte! Natuurlijk heb je hier nog nooit bij stilgestaan en het doet me dan ook verdriet als ik moeders hoor die achteraf pas te weten komen dat het allemaal anders had gekund…want je kunt niet meer terug, dit was de enige week die je had. Je kunt niet met nieuwe ideetjes komen en die volgend jaar dan maar doen. Je moet ineens dingen beslissen waar je eigenlijk geen tijd voor hebt om echt over na te denken, je zit zo vol van verdriet dat je niet weet wat je eigenlijk wilt…Ik ben dankbaar dat wij vrede hebben met hoe onze week met Juul is geweest, geen “wat als” en geen “had ik maar”. Mijn frustraties groeien als ik weer een moeder hoor die altijd dat knagende gevoel wel bij haar zal moeten dragen…

In onze gedachten is Juul een vrolijk, roodharig, ondeugend opdondertje. We zitten wel eens in situaties waarop we dan fantaseren over hoe zij dat zou doen, hoe zij dan zou zijn en kunnen er dan ook hartelijk om lachen. We hebben haar nooit mogen leren kennen, toch kennen we haar, we weten hoe ze zou zijn…We willen dan ook met een glimlach aan haar terugdenken. Nog regelmatig zitten tussen die glimlach tranen, maar dat geeft niet. Die heb ik graag voor haar over…

Voor degene die zich afvragen wat die eend toch op de foto van dit blog doet….de mensen die bij ons waren met Juul haar afscheidsviering weten het misschien nog wel! Om te beginnen hoorden we vanuit onze slaapkamer tijdens Juul haar zwangerschap elke avond een eend kwaken en verder….. Misschien vindt je het antwoord later terug (onder dit bericht) in de reacties! Ben benieuwd wie dit nog weet. (Of is dit weer zo’n dingetje die alleen wij ouders onthouden…)

My life blogs, how is your life?!

Liefs Nathalie

  6 reacties op “how to call that day

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.

*

Visit Us On TwitterVisit Us On FacebookVisit Us On LinkedinVisit Us On Instagram