My life…. 2 jaar alweer
Twee jaar geleden werden wij ouders van een prachtig klein meisje. Juul Evie kreeg zij als naam. Ze was klein, maar perfect. Tien vingers, tien teentjes, rode haartjes en het liefste neusje van de wereld. Alles klopte, alles… behalve haar hartje…
Hoera, het is feest!
Lieve Juul, vandaag ben je twee jaar! Het is feest. Ballonnen, taart en alle familie en vriendjes die van je houden zijn er. Er is gelach, gezelligheid en muziek. Lekker eten en veel te veel snoep op tafel. Je wordt overladen met mooie, lieve en heel veel onzinnige cadeaus. En je geniet ervan… en wij, wij nog veel meer!
Toch is het geen feest
Zo had het moeten zijn… maar vandaag wordt ik wakker met een leegte. Vandaag vieren we jouw geboorte zonder jou. Je had twee jaar geworden, maar twee jaar geleden lag je bij ons zonder hartslag. Wat zo mooi was werd meteen de grootste hel voor ons. Een weekje bleef je bij ons, een weekje mochten we voor je zorgen. Helaas kwam aan die week veel te snel een einde…
Vandaag wordt ik wakker met veel lieve sterkte berichtjes, gefeliciteerd staat er niet tussen, dat zal nooit gebeuren. Al zoveel mensen hebben aan je gedacht nog voordat de zon helemaal op was. En dat voelt troostend.
Toch ben je nog bij ons, niet op de manier zoals wij willen, maar je bent er, je hoort bij ons! En daarom vieren wij jouw geboortedag wel. We gaan met papa, je broer en je zus een mooi dagje ervan maken. Gewoon een gezellige dag met leuke dingen. Helaas stormt het flink dus een wensballon zit er dit jaar niet in.
Het maakt ook allemaal niet uit. Het is voor ons fijn dat er aan je gedacht wordt, je bent niet vergeten, je naam wordt genoemd. Je bestaat en dat is voor mij het belangrijkste…
Lieve Juul,
ik mis je, we missen je… We willen je hier. Onmogelijk, dat weet ik, maar ik lijk het maar niet te kunnen accepteren. Twee jaar geleden kreeg ik je in mijn armen en moest ik je veel te snel weer afgeven om vervolgens afscheid van je te nemen. Een onmogelijk afscheid, ik kan je niet laten gaan. Hoe heb ik toch de afgelopen twee jaar doorgebracht??? Het lijkt som zo snel voorbij te gaan, maar vandaag denk ik alleen maar aan onze eerste momenten samen. Toen ik je nog voelde bewegen in mijn buik, maar dat ik nog niet wist hoe je eruit zag. Dat ik je eindelijk kon zien, alleen toen was het bewegen gestopt. En het enige wat er door mijn hoofd gaat is “wanneer zie ik jou weer terug?”
Liefs mama
3 reacties op “Juul*, 31-03-2013”