miskraam, angst en verdriet

My life…geen paniek!

stamp-114438_640Bloed in het toilet, ik probeer niet meteen in paniek te raken. Zo ben ik namelijk niet. Ik begin echter heftig te trillen, alle herinneringen van de zwangerschap van Juul schieten door mijn hoofd. Ik geloof dat ik hier toch een soort van trauma aan over heb gehouden! Ik voel alle angst nogmaals, maar nu heftiger. Heftiger omdat ik weet hoe het af kan lopen. “Het is nog niet zoveel bloed, het hoeft niks voor te stellen.” zeg ik tegen mezelf, maar ik kan mezelf niet meer gerust stellen. Ik bel het ziekenhuis en ik mag meteen komen. Ewout is ver van huis en kan dan ook niet op tijd terug zijn. Dit maakt hem gek, hier moet hij bij zijn, maar het gaat niet… Ik bel mijn moeder, zij gaat met me mee. Het moment dat zij opneemt kan ik het niet meer verstoppen en snikkend vraag ik of zij me naar het ziekenhuis kan brengen. En ze weet hoe laat het is…

In het ziekenhuis zie ik al snel het vertrouwde gezicht van onze gynaecologe. Ze kijkt me aan met de blik die ik niet wil zien, medelijden. Maar ze herpakt zich meteen en zegt: “Zullen we eerst maar kijken, je weet het niet totdat je het ziet!” Heel lief, met een beetje hoop, maar ik heb mijn hoop allang het raam van de auto uitgeknikkerd! Ik durf niet meer te hopen, dan kun je alleen maar teleurgesteld raken.

Ze kijkt met een echo en deze bevestigd waar ik al bang voor was. Ik heb een miskraam…

Blij?

Afgelopen april hadden we eindelijk, na een jaar, een positieve zwangerschapstest in handen. Het was een heel licht zoekstreepje, maar het was een streepje! Dat betekent dus: ZWANGER! Onze ouders, broers, zussen en één of twee vrienden waren meteen op de hoogte. Iedereen weet dat wij sinds Juul haar overlijden ‘druk’ zijn met zwanger proberen te worden en al snel wisten zij dit dus ook. We wilden ze ook graag een keer positief nieuws geven. Je weet hoe graag ze dat voor jou ook willen.

Ewout en ik leken wel minder blij met het gegeven dan ‘de rest’. Dat zeg ik denk ik verkeerd..niet minder blij, maar voorzichtig blij. Zoveel kan er misgaan en ik durfde het nog niet echt binnen te laten dat ik eindelijk weer zwanger was. We zouden de maand erop starten met IVF dus dit was toch een verrassing. We hadden het niet meer verwacht en toch gebeurd!

Hele vroege miskraam

De week van de miskraam stond de eerste echo in de kalender. Ik was nog niet heel lang zwanger. En met de echo bleek dat het al eerder was afgestorven. En het klinkt heel gek, ondanks dat ik natuurlijk erg verdrietig was dat ik een miskraam had, was ik blij dat het nu al gebeurde. Liever maar met 5 of 6 weken dan dat het straks na 12 weken nog misgaat. (klinkt heel stom, liever natuurlijk helemaal niet, maar je begrijpt me wel…) Verder was ik gewoon heel erg teleurgesteld en je krijgt zo’n hopeloos gevoel dat het nooit meer gaat lukken. Je wordt door zulke gebeurtenissen altijd weer extra geconfronteerd met het verlies van je baby, het verlies van Juul. En je krijgt twijfels over een zwangerschap. Hoe ik me voelde tijdens de bloeding…ik weet dat ik het niet aankan als ik bij een volgende dit weer allemaal moet doorstaan. En het risico is er… Willen we dit dan nog wel, durven we dit nog een keer.

Dan ben je weer een week verder en je voelt je weer een stuk sterker. Natuurlijk kan ik het aan, natuurlijk gaat het niet altijd zo! En we pakken weer door!

Angsten

hippo-89223_640Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik van de miskraam niet veel last meer heb. Ik heb hierbij geen verdriet over een verloren kindje. Ik weet dat er vrouwen zijn die dit wel zo ervaren. Voor mij voelt het als een verdrietige situatie, maar niet als zo’n zwaar verlies. Ik heb de bevestiging gehad dat ik nog zwanger kan raken, dit is achteraf voor mij de draai die ik eraan kon geven. Hier lag namelijk voor ons de grootste angst. Een angst die langzaam weer terug kruipt naarmate de maanden weer verstrijken en ik nog steeds geen positieve zwangerschapstest in mijn handen mag hebben.

En heb ik die eenmaal wel in mijn handen…dan begint weer een heel nieuwe angst. Een angst waar ik nu maar even niet over na ga denken..

Ik heb een forum aangemaakt waarin je eventueel jouw ervaringen kunt delen over jouw miskraam. Miskraam/forum

My life blogs, how is your life

Liefs Nathalie

  3 reacties op “miskraam, angst en verdriet

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.

*

Visit Us On TwitterVisit Us On FacebookVisit Us On LinkedinVisit Us On Instagram