My life…omdenken als juf!
Kinderen die op school rennen door de gang, ik begrijp waarom het niet mag. Om botsingen en valpartijen te voorkomen is het uiteraard beter dat we allemaal wandelen. In mijn hoofd zie ik het echter liever anders. Ik zie kinderen graag rennen namelijk. Kinderen die rennen, voelen zich happy en vrij! (of ze moeten op de vlucht zijn voor iemand natuurlijk) Ach ja, ze kunnen vallen, maar ook dat hoort bij kind zijn. Ik zou willen zeggen: “Wie is er niet groot mee geworden?” maar wanneer je dat letterlijk neemt, dan moet ik als antwoord geven: “Ik…” (1.48 m, weet je nog…)
Ik heb vaker het idee dat ik er soms een beetje anders insta dan anderen. Ik probeer dingen vanuit een andere hoek te zien. Het onderstaande is misschien niet precies een glad voorbeeld van omdenken, maar geeft wel aan hoe ik kan omgaan met leerlingen.
Voorbeeld: Soms maken leerlingen een grapje over mijn lengte. Wanneer een andere leerkracht dit hoort hebben ze de neiging om deze leerling dan een kleine reprimande te geven. Dit terwijl ik dan hartelijk sta te lachen om de opmerking. Ik hou van humor en zolang ze me niet belachelijk maken, mogen ze van mij best een grapje maken. Je mag alles vragen (ja, ook of ik een lilliputter ben), maar zodra je gaat schelden is het klaar. Ik hou in iedere groep altijd begin van het schooljaar een kort gesprekje over mijn lengte. Dit, omdat ik weet dat er opmerkingen over komen. (zeker als ik een keer zonder hakken op school kom) Kinderen waarderen deze openheid en ineens zijn andere dingen ook niet zo raar meer. Heel duidelijk krijg je zo verschil in grapjes of pesten. Tot hoever kun je gaan voordat je iemand belachelijk aan het maken ben.
Nog een voorbeeld: Er zijn kinderen die houden van lezen, maar ook kinderen die het vreselijk vinden. Elke vrijdag hebben wij “gek lezen” in de klas. De kinderen mogen zelf weten waar ze zitten (op mijn stoel, onder de tafel of op de kast) en ook de kinderen die nooit willen lezen kunnen niet wachten op vrijdag! En geloof me, ze lezen! Lees je niet, dan moet je naar je tafel terug…en dat wil niemand!
Misschien heb je het al gezien. Er is een site omdenken.nl , echt een site met een denkwijze waar ik me helemaal in kan vinden! Je vindt er wel meer voorbeelden uit het onderwijs, zoals; afkijken moet en gebroken potlood . Zij hebben een hele theorie en er is zelfs een boek “Ja-maar huh?!…” Ik verwijs je dus met liefde door, het is nutteloos dat ik hier alles klakkeloos ga overschrijven!
Ik hou hier dus van en ik hoop dat er met mij steeds meer mensen in het onderwijs (thuis en op je werk kan natuurlijk ook) kunnen gaan omdenken!
Nog even terug naar rennen in de gangen op school. Ik erger me aan mezelf, iedere keer als ik een leerling moet aanspreken over dat rennen. Ik moet vanuit (begrijpelijke) schoolregels dit kind hierop aanspreken, maar ik sta hier niet totaal achter. Ik geniet als ik zie hoe enthousiast ze zijn! Denk er eens over na, denk even met me mee, gewoon even voor de gein. Bedenk eens hoe een school (lees; mijn school) dit ‘probleem’ veilig zou kunnen oplossen. Kinderen blijven namelijk rennen, je doet hier niets aan. Zou jij een leuke oplossing hebben? Ik hoor graag jouw antwoord! Wie weet kunnen we het op een dag invoeren!
Een school in Denemarken had een oplossing! Zij maakten een rengedeelte! (nu is dit niet op elke school mogelijk natuurlijk, denk aan de bouw van een school)
Who’s next?!?!
http://omdenken.nl/rennen-in-de-gangen/
My life blogs, how is your life?!
Liefs Nathalie
4 reacties op “Omdenken, wie helpt me mee?!”