Mijn babyzusje is dood Ik loop de ziekenhuiskamer binnen waar mijn moeder ligt. Ik zie haar liggen en ik voel al dat er iets niet goed zit. De tranen voel ik ook al opkomen. Dan zegt mijn moeder de woorden: “Ze heeft het niet gered…” Een baby, hoezo?! Een baby, ik moet er niet aan denken. Mijn moeder en Ewout… Lees verder →
Rouw om Juul… Is de tijd niet aangebroken dat je het achter je moet laten? Is de tijd niet gekomen dat het wel genoeg is geweest? Mensen zeggen het soms… Mensen denken het vaak. Ik zie het aan hun blik als ik over je praat. Alleen in mijn rouw Doe ik het nou ook? Doe ik voorzichtiger? Ik merk het.… Lees verder →
“Ik heb aan je geroken. Is dat raar van me? Ik wilde niks van je vergeten, hoe je eruit zag, hoe je huidje aanvoelde, hoe je rook… ik beloofde mezelf alles van jou zo goed mogelijk in me op te nemen. Mijn zoon, mijn 2e kindje, ik zal jou nooit vergeten. Marith schrijft mij het onderstaande verhaal, haar verhaal… (Na het… Lees verder →
Als de roze wolk rood wordt, de placenta praevia Placenta praevia, het begin van de ellende… Waaraan Juul is overleden is een gevolg geweest van heel veel… vooral heel veel bloedverlies. Al vroeg in de zwangerschap verloor ik bloed. En gelukkig, het was geen miskraam. Een paar weekjes genieten en toen begon de ellende al snel. Met 17 weken zat… Lees verder →
Een foto expositie over het grootste verdriet, maar vooral de oneindige liefde Onderstaande foto; rechts boven: Danny en Juul* : rechts onder Nikki en Juul* Een glimlach Wat mooi en wat voel ik me trots. Daar hangen de mooie foto’s, drie van mijn vier kinderen… Twee liefdevolle foto’s met beide een glimlach op hun gezicht. Hoe kan dat toch, ze zitten… Lees verder →
Tijd gaat te snel Een verhuizing met verbouwing, en nieuwe full-time baan, het organiseren van het Vlinderkindcafé en een prachtig meisje van alweer 1 jaar slokken mijn tijd op… Sinds de verhuizing lijkt het standaard kaarsje aansteken voor jou ook ineens met regelmaat vergeten. En ik voel me schuldig. Ik vergeet je echt niet Lieve kleine Juul, ik heb weinig tijd voor je. Ik… Lees verder →
Liever bij mij… Ik leg het boek opzij, in de box speelt Puk en de tranen stromen langs mijn wangen. Nog maar een paar verhalen heb ik gelezen en ik weet nu al dat het boek voorlopig de kast in zal moeten. Dit kan ik nu niet hebben. Wat een liefde straalt er uit de verhalen, maar wat een verdriet.… Lees verder →
“Het is nogal een taboe, je wordt bijna verplicht om op een roze of blauwe wolk te zitten, zeg maar…” Zomaar een rake zin uit één van de mailtjes die ik ontving na mijn oproep met de vraag hoe jouw ervaring was na het zwanger zijn en krijgen van een regenboogkindje (een baby geboren na het overlijden van je overleden kindje). Het taboe op… Lees verder →
Het blijft moeilijk.. Erop vertrouwen dat je kleintje het goed doet en niet ‘ook’ dood zal gaan. Even voorstellen Mijn naam is Marjolein. Sinds 2013 heb ik mijn eigen fotografie bedrijf, en omdat ik dol ben op kinderen fotografeer ik voornamelijk newborns en kleine kinderen. Twee jaar terug leerde ik mijn man kennen. De klik was er meteen. Omdat er een behoorlijke… Lees verder →
De rouwplank Rouwboeken. Vlak na de geboorte van Jonathan ging ik op zoek naar verhalen waar ik herkenning in kon vinden. Verhalen van moeders die ook een overleden kindje hadden net als ik en daar een boek over hadden geschreven. Eigenlijk wilde ik elk boek wat ik kon vinden hebben en bij elkaar bewaren in mijn boekenkast . De rouwplank.… Lees verder →
