De geboorte, die steeds dichterbij komt Terugblik In mijn vorige blog vertelde ik jullie over de 20 weken-echo en de witte darmpjes. Als ik eraan terug denk dan zie ik mezelf daar weer staan. Met mijn hoofd vol informatie over welke afwijkingen allemaal mogelijk waren en de vervolgstappen die genomen moesten worden. In mijn trillende hand allemaal bloedprikformulieren en afspraakkaarten.… Lees verder →
My life… Drie jaar verder en ik lijk erover uitgeschreven, uitgepraat. Alle emoties blijven hetzelfde, ik val in herhaling. Heb ik het plekje dan misschien gevonden? De eerste keren zijn geweest en inmiddels vieren alle andere kinderen dit jaar al hun derde verjaardag. De situaties die ik nog tegenkom, waarin ik nog heftige emoties ervaar stop ik een beetje weg… Lees verder →
My life… wat een grootgeluk! Je hebt van die lachjes dat je ook moet lachen, maar als Puk naar je lacht dan smelt je. Als ze naar je lacht dan doet ze dat met haar hele gezicht, d’r oogjes beginnen te fonkelen en haar mond kan niet breder en liever eruit zien. Ik denk dat ik elke keer tranen achter… Lees verder →
My life… bang voor de dood Puk ligt in mijn armen. Half wakker, half slapend, mekkert en sukkelt ze een beetje slaperig door. Lekker knuffelend en een beetje hopend dat ze straks weer goed slaapt lees ik nietsvermoedend mijn mail. De mail komt van Angela. Heel even denk ik een mail te lezen met leuk nieuws. Maar al snel zit ik huilend… Lees verder →
