“Ik ben zo blij dat ik toch gegaan ben.. ik heb zelfs een beetje heimwee! Zoveel lieve mensen om je heen die je zonder woorden begrijpen.” Ik ben boos… boos op alle mensen die ons veroordelen. Al die mensen die het taboe in stand houden. Ja, we hebben een ontbrekend stuk in ons hart. Ja, we hebben de rest van… Lees verder →
Hoe het uiteindelijk toch “genieten” wordt Lees HIER de rest van het dagboek van Irene Tess wordt, nadat ze heel eventjes op mijn borst heeft gelegen, naar de kinderafdeling gebracht waar de kinderarts haar zal onderzoeken. Sven gaat met haar mee. Ik word ondertussen gehecht door de gynaecoloog. Sven komt terug, met de kinderarts. De kinderarts legt uit dat ze vermoeden… Lees verder →
