Uitvaart van je baby

My life… de uitvaart

“The smallest coffins are the heffiest”

8 april 2013 – We worden wakker en beseffen ons dat dit een dag is waar we ons nooit op zouden kunnen voorbereiden. We hebben het geluk een heel fijne uitvaartverzorgster te hebben. Zij heeft samen met Ewout alles tot in de puntjes geregeld zoals wij het willen hebben vandaag. Alhoewel… willen… ik wil dit natuurlijk helemaal niet!

Keuzes maken

Het begint al met de keuze in welke vorm we een kaartje zouden sturen. Wat doe je op zo’n moment. Daarna nog vele keuzes waar we nooit klaar voor zijn geweest. Begraven of cremeren? Juul mee naar huis of laten we haar in het ziekenhuis. Kleertjes aan of alleen een mooie doek? Een kist of een mandje? Kleur of naturel. Je weet het niet… en waarom weet ik het niet? Omdat ik Juul nooit heb leren kennen. Een uitvaart is normaal gesproken toch een soort reflectie van de persoon die is overleden. Je wilt het persoonlijk maken, het moet bij de persoon passen. Ik heb geen idee… Ik weet niet wat bij haar past. Onze uitvaartverzorgster heeft ons alle opties gegeven. Daarnaast ook alle tijd en ruimte. Want dat is wel wat ik nodig had. Ik had tijd nodig met Juul op schoot. Tijd nodig om alles binnen een week te laten inzinken. Te beseffen dat dat prachtige meisje op mijn schoot nooit wakker zal worden, dat de familie haar kan ontmoeten en dat we in een paar dagen een kracht kunnen opbouwen om het afscheid zo te maken dat ik er, op de één of andere kromme manier, tevreden op terug kan kijken. Kracht opbouwen om met elkaar de uitvaart te overleven.

Ik weet het niet

Ik wist niet of ik Juul wel vast wilde houden, maar ze werd in mijn handen gelegd en ik wilde nooit meer loslaten. Ik wist niet of ik Juul wel mee naar huis wilde nemen, maar we zouden het proberen en ik wilde haar niet meer terug brengen naar het ziekenhuis. Ik wist het allemaal niet… maar onze uitvaartverzorgster wist het wel. Dankzij haar heb ik momenten, en niet te vergeten foto’s,  gehad die ik anders gemist zou hebben. En wat ben ik haar dankbaar.

De dag van…

12:00 uur start het afscheid. Niet bij de begraafplaats, niet bij een uitvaartcentrum en ook niet thuis. We vertrekken wel vanuit huis. Ouders, broers en zussen zijn bij ons verzameld en zij wachten buiten totdat we het mandje hebben gesloten. ‘Nu zal ik haar nooit meer zien, voelen, vasthouden…’

Ze gaat in haar mandje met ons mee in de auto, gewoon op schoot. Daar hoort ze. We komen aan bij de locatie. Een ruimte met een warme uitstraling en prachtige sfeer. Een ruimte waar al menige lach en traan gevallen is. Een ruimte waar je terecht kunt voor je bruiloft, maar dus ook voor een afscheid. Nooit geweten dat deze optie er was! Maar dit vonden wij wel heel erg belangrijk. De ruimte van het uitvaartcentrum voelde meteen verkeerd, veel te licht, veel te kil. Zelfs de stoelen en banken voelden koud aan. Hier voelt het voor ons goed. Onze uitvaartverzorgster wist wel wat anders!

Iedereen komt in vrolijke kleuren, precies zoals we hebben gevraagd. Geen zwart, geen donker, dat hoort niet bij haar. Er worden liedjes gedraaid en mooie, lieve dingen gezegd. Mijn ouders wilden wat zeggen, maar dachten het niet aan te kunnen en wilden het de uitvaartverzorgster laten doen. Zij spoorde ze aan om het toch te proberen. Dankzij haar hebben mijn ouders hun boodschap aan Juul persoonlijk gedaan. Natuurlijk had zij met liefde de speech overgenomen, maar het is zoveel meer bijzonder als men het zelf kan doen. Natuurlijk ging het snikkend van verdriet, maar ze hebben de woorden zelf tegen Juul kunnen zeggen.

Wij willen in besloten kring het echte afscheid van Juul nemen. Terwijl iedereen ballonnen oplaat en wij met ouders, broers en zussen Juul naar het crematorium brengen krijgen de andere mensen een lunch. En bij terugkomst sluiten wij ons aan bij de rest en sluiten wij het rustig met elkaar af.

De dag voelde alsof het paste bij Juul. De week was perfect, hoe dat ook kan in zo’n situatie… Voor ons was het heel goed dat wij deze uitvaartverzorgster hadden. Zij heeft het fantastisch gedaan. Zij heeft ons mogelijkheden aangereikt waar wij niks vanaf wisten.

Ik ben bang dat we anders keuzes hadden gemaakt waar we achteraf spijt van zouden hebben. En dit zou nooit moeten bij een afscheid! Je hebt maar één week om te zorgen, je hebt maar één poging alles goed te doen. Je kunt niet meer terug, je kunt niks overnieuw doen. Je kunt niet zeggen, dat doen we de volgende keer dan wel…

Wat vond jij belangrijk van moment van overlijden tot de uitvaart van je kindje? Wat heb jij eventueel gemist? Wat was voor jou heel bijzonder? Op welke manier heeft jouw uitvaartverzorger bijgedragen?
Wat is belangrijk vanuit de verzekeraar en uitvaartverzorger?

Voor een uitvaartverzekering mag ik een stuk schrijven hierover. Graag zou ik jullie wensen en ervaringen hierin delen.

2015-07-14-11-37-31-894

  4 reacties op “Uitvaart van je baby

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.

*

Visit Us On TwitterVisit Us On FacebookVisit Us On LinkedinVisit Us On Instagram