Uitvaartspeech, spreken op de uitvaart van je kindje

My life… de uitvaart van Juul

Ik praat al de hele dag tegen je, ik zeg je alles en vertel je zoveel. soms hardop, soms in mezelf. Ik weet niet of je me hoort en begrijpt. Ik weet niet of er ‘iets’ is. Ik weet niet of er een plek bestaat. En als deze er al is, hoor je me dan wel? Maar ik praat gewoon door. En juist op het moment dat ik je ten overstaande van iedereen wat kan zeggen, zeg ik niks… ik luister.

speech uitvaart kleindochter

De uitvaart (of afscheidsviering zoals wij het noemden) van Juul was mooi en er is door de opa’s, oma’s, een oom en Ewout iets gezegd. De keuze om iets te zeggen op een uitvaart wordt altijd enorm gewaardeerd. Zo ook vonden wij het erg mooi en zo liefdevol dat er met zoveel tranen tegen en over Juul werd gesproken. Ze deed ertoe, er werd van haar gehouden en ze was bijzonder voor iedereen.

Ik heb er niet eens over nagedacht en ik weet eigenlijk ook niet of het wel besproken is. Ik ‘wilde’ en kon het niet en misschien werd dat wel aangevoeld ook. Achteraf denk ik wel eens of ik niet iets had moeten zeggen? Heb ik haar daarin tekort gedaan? Geen schuldgevoel, maar toch vraag ik het mezelf wel eens af.

En wat had ik dan gezegd? Wat zeg je op een uitvaart van een baby, van een kind, van je eigen kind???

Inmiddels staan er al zoveel woorden op digitaal papier… Maar wat had ik haar op dat moment willen zeggen? Ik denk dat ik niet eens uit mijn woorden had kunnen komen, ik denk dat ik mijn kinderen totaal overstuur had gemaakt (voor zover ze dat nog niet waren) ik denk dat ik compleet was ingestort… Het gevoel dat ik op dat moment nog kon opschuiven naar het laatste afscheid op het crematorium. Een gevoel waar ik nog niet bij wilde en zolang mogelijk wilde vooruitschuiven. Dus ik luisterde en hoorde eigenlijk niks. Ik wist waar ik straks naartoe ging. en ik wist niet of ik dat ging overleven. Ik probeerde mijn kinderen vast te houden en mijn gedachten te blokkeren.

Als ik nu een ‘toespraak’ zou schrijven zou het er misschien zo uitzien, maar toen stond ik natuurlijk op een heel andere plek…

Lieve juul,

Dat er van je gehouden wordt is vandaag wel duidelijk. Wat is er veel liefde voor jou. Dat ik van je hou hoef ik je niet te zeggen, maar ik doe het toch. Geen kind mag doodgaan terwijl dat niet tegen hem/haar is gezegd. Alles doet zoveel pijn nu jij er niet bij mag zijn. Ik hoop maar dat jij geen pijn hebt gehad. Naar jouw mooie en tevreden koppie kijkend geloof ik dat je vredig bent.

Ik heb je zoveel te vertellen, hoe belangrijk lieve vriendinnetjes zijn en dat je vooral jouw geluk moet vinden. dat je moet doen wat jij belangrijk vindt. Maar ook dat je je kamer op moet ruimen, je huiswerk moet maken en  je echt goed je tanden moet poetsen!

Maar dit alles telt niet meer. Je deed nooit je oogjes open, nooit zullen wij de moeder-dochter dingen doen. Ik zal andere dingen moeten verzinnen. Voorlopig zal het vooral gaan over hoe ik je mis en hoe schattig ik je neusje vind. Maar wie weet wat ik je nog kan leren en vertellen. Wie weet wat  je  ook mij kan leren en vertellen…

Lieve Juul, je zit in ons hart en daar zal je altijd blijven! Ik wil niets liever dan je hier bij ons. Ik wist zeker dat alles goed zou komen. Zo zie je maar, dat moeders ook niet alles weten. Nooit zullen wij meer samen zijn, nooit zal ik je meer kunnen knuffelen, nooit zal ik je achter het behang willen plakken. Straks moet ik je achterlaten, maar je zal altijd bij me zijn.

Liefs mama

Terwijl ik typ, twijfel ik of dit wel de juiste woorden zijn. Het komt niet over alsof de emotie van toen erin zit. De emotie die zo ontzettend diep ging. Ik heb in de jaren erna al veel geschreven en dit is misschien het eerste waar ik niet zeker over ben. Het lijkt zo’n klein stukje terwijl ik zoveel meer had willen zeggen. Alsof ik het dus ‘maar laat’, omdat er toch geen einde zou komen aan mijn toespraak. Voor mij weer even bevestiging dat ik waarschijnlijk voor toen de juiste beslissing heb gemaakt, maar ik heb de ‘luxe’ om veel te schrijven en dat het nog veel gelezen wordt ook. Mijn woorden kunnen blijven stromen en indirect gaat dat in mijn gedachten ook naar Juul.

Dus ik blijf lekker schrijven en dingen zeggen tegen Juul. En ook al schrijf jij niet… praat jij ook niet vaak tegen jouw kindje? en sprak jij wel of niet tijdens de uitvaart?

Liefs Nathalie

uitvaartspeech, toespraak opa mario

  2 reacties op “Uitvaartspeech, spreken op de uitvaart van je kindje

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.

*

Visit Us On TwitterVisit Us On FacebookVisit Us On LinkedinVisit Us On Instagram