My life… het is alweer volgend jaar.
“Volgend jaar is alles anders, dan zitten we er anders bij!” En zo ging 2013/2014 oud en nieuw voorbij. Aangezien er al een aantal maanden waren verstreken na Juul haar dood waren we nu wel overtuigd dat 2014 ons hele andere dingen ging brengen. “2015 is nog zover weg!” dachten we. “Dan zitten we er echt anders bij!”
En met “anders erbij” bedoelden we natuurlijk dat we zwanger zouden zijn of misschien zelfs een baby in onze armen zouden hebben. Maar 2014 werd al snel 2015 en nu zit ik hier… 3 januari 2015 en mijn buik is leeg…mijn handen zijn leeg, het wiegje is leeg…
En steeds wanneer dat steekt, dan steekt ook het overlijden van Juul weer extra. zij had in dat bedje moeten liggen.
2016
Wordt dit dan het jaar? Gaan we weer wachten en alles opzij zetten omdat het misschien wel dit jaar gaat gebeuren!? Want in theorie komen we steeds dichterbij! Als ik tenminste nog vertrouwen heb dat we ooit nog een kindje gaan krijgen.
Want ook dat weet ik niet meer zeker. Ik probeer het wel, ik probeer positief hierin te staan, maar als je steeds een maand verder komt dan knaagt dat stukje hoop ook steeds verder en verder af… En op het moment dat ik denk dat het nooit meer gaat lukken, dan denk ik ook meteen weer dat dat grote onzin is. Ik heb drie kinderen en ik ben vier keer zwanger geweest… het is toch echt niet onmogelijk!
Alles opzij, goede voornemens 2015
Ik doe niet aan goede voornemens. Nooit gedaan, tenminste, niet bewust! Een maandje geleden ben ik begonnen met sporten, niet echt een 1 januari voornemen dus. Maar ik ben wel van plan dit vol te houden en uit te breiden. De laatste twee keer dat ik zwanger raakte was ik namelijk ook een paar weken daarvoor aan het sporten. We geven het een poging! Niemand is slechter geworden van een beetje beweging, toch!?
Maar toch heb ik me iets voorgenomen met de ingang van het nieuwe jaar. Ik ga niet meer alles opzij zetten en ben 2015 ook gestart met champagne en een sigaretje, ondanks mijn ovulatie. Ik ga zoveel mogelijk gewoon proberen te doen, te leven. En aan onze toekomst bouwen. Ik weet niet of het dit jaar gaat gebeuren, maar ik ga weer lekker door met onze trouwplannen. Misschien gewoon een vakantie boeken… het maakt me niet uit.
Ik weet natuurlijk niet of het allemaal lukt. Je kunt zoveel willen, maar vaak neemt je gemoedstoestand het van je over. Dan ga je toch weer krampachtig leven na een terugplaatsing. Dan hoop ik maar dat ik op dat moment besef dat dat de afgelopen maanden, jaren ook niet heeft geholpen en anders lees ik gewoon even dit blog terug. Want nu ben ik vastberaden! Maar ja, dit kan morgen wel ineens weer heel anders zijn… Ook dat is IVF…
My life blogs, how is your life?!
Liefs Nathalie
3 reacties op “Volgend jaar misschien”