Wat ging er mis tijdens mijn zwangerschap

My life… zwanger en complicaties.

– Ze (de arts) wil de situatie pas met ons bespreken wanneer ik weer aangekleed bij haar aan de tafel zit. 

Dit vind ik altijd een beetje eng. Is het niet zo dat ze bij goed nieuws het meestal meteen vertellen en bij wat minder goed nieuws komt het bericht pas na het onderzoek aan het bureau. Maar we hadden de kleine al in beweging gezien. Dat zag er allemaal goed uit, dus hoe slecht kan het nieuws zijn. En onbewust spoken de verhalen die ik van mijn zusje hoorde al door mijn hoofd. Dat gaat mij toch niet gebeuren zeker.

– Lieve Juul, pag. 39

Placenta Previa (totalis)

Je kent het wel, angst tijdens je zwangerschap. De roze wolk die in geen velden of wegen te vinden is. Zo verliep ook de zwangerschap van Juul.

Ik wist nog niet eens dat ik zwanger was en ik had mijn eerste bloedverlies al. Ik dacht aan een vroege menstruatie, maar nee, het was gewoon bloedverlies. Met zeven weken dacht ik dat ik een miskraam had, weer bloedverlies! Tijdens de echo bleek het hartje te kloppen en dat er waarschijnlijk ergens een adertje was gesprongen. Het duurde even, maar na een goede week rust was alles weer bloedvrij! Nu kon het genieten beginnen!

Twaalf weken. We zijn voor alle controles bij de verloskundige. Geen hartje te vinden… door naar de echo en gelukkig zien ze daar een prachtig sterk hartje kloppen. Ze zien dat de placenta voor de uitgang ligt (dit kunnen ze vanaf twaalf weken pas zien), maar daar hoef ik me niet druk om te maken, deze heeft nog tijd genoeg om weg te trekken.

Inmiddels ben ik 17 weken en ik vind weer bloed in het toilet. Meteen moeten we naar het ziekenhuis en daar verdween onze hoop op een goede zwangerschap.

– De bloeding blijkt inderdaad te komen van de placenta. Deze ligt nog steeds compleet voor de uitgang en veroorzaakt de bloeding.

 Nu zijn er verschillende vormen van een voorliggende placenta. In dit geval is het een placenta praevia totalis. Hier ligt de placenta dus niet gedeeltelijk, maar totaal over de baarmoedermond (lees, de uitgang). Zij ziet dat hij erg ongunstig ligt en ze ziet dan ook weinig, zeg maar geen, kans dat hij nog zo zal verschuiven, dat daarmee de uitgang weer vrij zal komen.

 Meteen meldt ze dat ik moet rekenen op een keizersnede. Dit valt voor mij echt koud op mijn dak. Dit wil ik niet! Ik wil ‘het zelf doen’. Ik wil de romantische belevenis van de bevalling samen met Ewout doen. Het wordt ons enige kindje (want dat weet ik zeker, dit doe ik maar één keertje nog) en dat moet dan ook wel op z’n minst eindigen met een natuurlijke bevalling.

Maar dat moet ik van me afzetten, zelfs al is de zwangerschap nog niet zo ver, de kans op een normale bevalling wordt nihil. Ik heb het er even zwaar mee en krijg een zakdoekje aangereikt voor de zoveelste tranen uit mijn blijkbaar oneindige tranendal.

– Lieve Juul, pag. 39/40

We zijn er nog lang niet

En dit was pas het begin. Na vele (ik kan ze serieus niet meer tellen) bloedingen en ziekenhuisopnames, met alles wat daarbij komt kijken aan angst, controles, gillende sirenes, longrijping en hoop, braken met 30 weken mijn vliezen. Om vervolgens in nog meer angst de dagen door te brengen…

Eerst in het ziekenhuis, daarna thuismonitoring en vervolgens weer in het ziekenhuis, ik werd er gek van. Ik zat er doorheen, ik was er klaar mee. Van mij mocht ze komen. Van ons vertrouwen in een goede afloop was niet veel meer over…

Onze angst werd bevestigd toen ik 32 weken zwanger was. De zuster ging bijna wisselen van dienst, ze wilde nog even een CTG (hartfilmpje van de baby) maken. Ik had niet zo’n fijne nacht gehad, veel harde buiken. Dit had ik wel meer, maar ze gingen ritme krijgen en ik hoopte eigenlijk dat de weeën zouden starten. Dit keer zouden ze deze namelijk niet meer stoppen en zouden ze haar gaan halen.

Om een lang verhaal flink in te korten…Juul haar hartslag ging tijdens deze CTG hard achteruit en binnen een mum van tijd lag ik op de OK. Ze gingen haar halen, eindelijk! Maar het was te laat…

Gevaren van de Placenta Previa

Het hoeft natuurlijk niet deze afloop te hebben. Vaak gaat het ook goed. Toch zijn de gevaren van een Placenta Praevia groot. De bloedingen kunnen de baarmoeder onrustig maken. De placenta kan losraken. Je kunt weeën krijgen en je hebt grote kans op vroeggeboorte. Ook kan de groei van je baby achterblijven.

Niet alleen voor je baby is het gevaarlijk, ook voor de moeder. Een loslatende placenta is een zeer spoedeisende en voor jou en je baby levensbedreigende zwangerschapscomplicatie.

Wat doe je bij bloedverlies?

Het enige wat ik kan zeggen is je rust te nemen. Of je nu een voorliggende placenta hebt of niet. Bloedingen kunnen volgens mij nooit goed zijn. Het hoeft natuurlijk helemaal niks te betekenen, maar bij mijn 7-weken bloeding moest ik rust houden. dit om de baarmoeder niet onrustig te maken. Ik zal dit altijd in mijn achterhoofd houden en daardoor ben ik ook angstig als ik hoor wanneer iemand bloedverlies heeft tijdens haar zwangerschap en dan niet gezegd is dat ze rust moet houden.

Ik weet dat ik niet de wereld kan behoeden voor deze dingen, maar ik kan het ook niet laten me ermee bezig te houden.

Uiteindelijke oorzaak van het overlijden van Juul

Het duurde maanden voordat we een uiteindelijke uitslag kregen. Ik kon hiermee wel mijn eigen schuldgevoel opzij zetten.

De placenta zat vol met ontstekingen, dit wisten we na de bevalling al snel. Blijkbaar was uiteindelijk de ontsteking niet doorgeslagen naar Juul of naar mij, maar (en ik zeg het echt in mijn woorden, niet als arts…) de ontsteking had de navelstreng zo aangetast dat deze is afgestorven. Als een kabel zonder bescherming is dit uiteindelijk de reden dat Juul is overleden.

De placenta praevia heeft dit veroorzaakt, daarmee is het begonnen. dat ze is gestorven aan een afgestorven navelstreng zie ik als een gevolg van alle ellende van de zwangerschap. Zij is dus overleden aan een placenta praevia totalis.

Dus lieve mensen, doe voorzichtig met bloedverlies. Sta op je strepen, eis onderzoek, neem je rust en bovenal…laat je nooit en te nimmer wegsturen! Vraag alles wat je wil weten en bel wanneer je twijfelt en geef je angsten aan.

Lieve Juul

Het hele verhaal kun je lezen in Lieve Juul, want al is dit blog lang, het komt nog niet in de buurt wat er allemaal nog bij kwam kijken, wat er nog meer is gebeurd…

My life blogs, how is your life?!

Liefs Nathalie