Zaterdagboek: 30 weken

My life… 

Een paar daagjes hou ik me in, maar dan overvallen de tranen me toch. 30 weken zwanger… En ondanks het vertrouwen in deze zwangerschap heb ik het deze week wat lastiger. Bij de zwangerschap van Juul braken met 30 weken mijn vliezen. Opgelucht dat alle ellende  voorbij zou zijn vertrokken we naar het ziekenhuis. Maar de echte ellende begon toen pas…

Toen

Niemand is natuurlijk blij of opgelucht als met 30 weken je vliezen breken. Als het nu zou gebeuren dan weet ik niet wat ik moet doen… Ze mag nog niet geboren worden, het is veel te vroeg. Maar ik weet ook wat er fout kan gaan als ik haar zou laten zitten.

Nu is Juuls zwangerschap natuurlijk niet te vergelijken met deze. Voor de 30 weken hebben we met elkaar al zoveel doorgemaakt, Ontelbare bloedingen, ziekenhuisopnames en controles waren er al aan vooraf gegaan. Mijn buik voelde allang niet meer als de veilige plek die het zou moeten zijn. Vandaar ook de opluchting dat mijn vliezen braken. Ik wist niet beter of ze zou geboren moeten worden.

Maar de artsen waren het er niet mee eens. Ze gaven me weeën remmers en antibiotica en ze deden er alles aan om Juul binnen te houden. Hoe langer in de baarmoeder hoe beter… Maar ons gevoel gaf heel wat anders aan. Toch kregen ze in het begin gelijk. Het duurde even, maar mijn weeën stopten en Juul bleek het goed vol te houden. Ik mocht na iets meer dan een week zelfs weer naar huis. Dit duurde niet lang. Ineens ging alles bergafwaarts… Juul groeide nog maar minimaal en vaker en vaker was haar hartslag wat minder. Onze zorgen hebben we uiteraard met de artsen besproken, maar elke dag dat ze konden rekken was er één. Ik lag goed onder controle en ze zouden snel kunnen ingrijpen. Wat echter niemand kon voorzien was dat de navelstreng aan het afsterven was. Niks en niemand heeft dat kunnen controleren. En ja, ze grepen heel snel in toen het niet meer ging… maar het was te laat.

Wat nu?

Nu leef ik momenten in het verleden. Ewout zei mooi: “We weten dat ze ouder gaat worden dan haar grote zus…” En mijn hart breekt even opnieuw.  Ik mis haar weer zo… en ik kan het even weer niet uitstaan! Nog 2 weekjes en voordat ze is geboren is ze al ouder dan Juul. Ik ben zo blij met haar. ik kan niet wachten om in haar oogjes te kijken, iets wat ik bij Juul nooit heb kunnen doen. Ik kan niet wachten om haar kleertjes aan te doen, kleertjes van Juul.. die ze nooit heeft aangehad. Ik kan niet wachten om haar in haar wiegje te leggen, het wiegje waar Juul nooit in heeft kunnen liggen. En zo is het nu. Ontzettend dankbaar en gelukkig met onze goede zwangerschap en vertrouwen in een gezond dochtertje en daarnaast veel terug in het verleden. Dat ze nog schopte in mijn buik. Dat ik haar hartslag nog heb gehoord… Niet wetende dat ze twee weekjes later zou overlijden.

Ik ga er vanuit dat deze zwangerschap goed blijft gaan, maar natuurlijk denk ik erover na wat ik moet doen als mijn vliezen nu breken… En heel eerlijk… ik weet het niet. Natuurlijk heb ik geen bloedingen, placenta praevia enz. Maar toch blijft de angst dat ze iets over het hoofd zullen zien.

Ben je ook zwanger na het overlijden van je baby of heb je de wens hiervoor? Op ons nieuwe forum kun je in contact komen met elkaar! mylifeblogs.nl/forum