Zaterdagboek: een roze wolk (of blauw?)

My life… zolang het maar gezond is!

Het duurt nog zo lang… pas de 20e krijgen we de 20-weken echo. En ons geduld raakt een beetje op. Natuurlijk maakt het niet uit wat het geslacht is! Als het maar gezond is. Sterker nog, als het maar leeft! 

Toch belangrijk

Ach, dan wachten we toch wat langer. Eigen schuld, had ik de afspraak maar eerder moeten maken. Nu kunnen we pas terecht als we al 21 weken zijn. En het is niet zo alsof we nog geen echo’s gehad hebben. Elke controle mogen we even naar binnen gluren. Dat alles er goed uit ziet weten we nu dus wel. Het geslacht onthullen is iets waar de gynaecoloog zich niet aan wilde wagen, daar doet ze het te weinig voor. “Ieder zijn vak!” zegt ze dan ook. En gelijk heeft ze. Ze zitten er wel vaker naast… Dat hebben we bij Juul* meegemaakt.

Toch blijft het knagen, wat zou er in mijn buik zitten? Veel mensen denken een jongetje en ook Ewout denkt het gezien te hebben. Ik praat steeds over een meisje, maar niet vanuit gevoel ofzo. Meer om te plagen of omdat ik Juul* als laatste in mijn buik had. Of gewoon, omdat ik het stiekem zo mooi zou vinden…

Ik heb al even zitten snuffelen op internet naar pretecho’s en klik deze dan weer weg, nog heel even geduld opbrengen!

Knoop doorhakken

Na een ochtend met veel gedoe is Ewout licht geïrriteerd. Het is geen makkelijke tijd voor hem. Hij moet maar weer langs de zijlijn staan en vertrouwen op mij. Dat ik zeg dat het goed zit en dat ik de baby voel, moet hij maar aannemen. Hij slaat geen bezoek aan de arts over, hij gaat altijd mee en is overal bij. Niet alleen omdat hij niks wil missen, ook omdat hij bij me wil zijn mocht er slecht nieuws komen. Ik denk dat we op een punt zitten waarop het voor hem lastiger is dan voor mij. Altijd gaan we dubbel een bezoek in… het kan zomaar ineens allemaal voorbij zijn. Ik wil hem graag opvrolijken, ik wil eindelijk eens verder dan afwachten… zodra we weten wat het is kunnen we Juuls kamertje afmaken, maar dan voor deze baby. Dan kunnen we gaan shoppen en wat meer gaan genieten doordat we hiermee bezig zijn. Ik Google nog een keertje naar pretecho’s en we besluiten gewoon te bellen.

De echo

De echo is leuk, de baby is druk en ligt in, voor volwassenen, onmogelijke houdingen. Alles ziet er goed uit en zelf hebben we wel mee zitten staren natuurlijk! Ik zag tussen de beentjes twee witte vlekken/streepjes. ik overtuigde mezelf ervan dat het de balletjes zijn. Een jongetje. Ik ben natuurlijk zo stom geweest om niet even te googelen waar ik op moet letten. Natuurlijk zoek ik alles op het internet op, behalve dat! Eindelijk, na een minuut of tien, zegt ze wat we krijgen. Tranen springen in onze ogen. “Het maakt niet uit, als het maar gezond is…” ook wij bleven het zeggen en denken. Maar toch…. wat extra mooi dat we nu weer een meisje mogen krijgen. Nikki, Danny en Juul* krijgen een zusje. En grote zus Juul* mag haar spulletjes en kleertjes doorschuiven naar haar kleine zusje.

De emotie in onze reactie beseft me dat ik blijkbaar toch wel meer verlang naar een meisje dan dat ik dacht. Juuls kamertje kan afgemaakt worden, we mogen het nog even behouden zoals het is… We hoeven niks weg te stoppen in dozen.

En nee, deze baby is geen vervanging voor Juul. Hoe zou dat kunnen? Zou jij je kind kunnen inruilen voor een andere? Natuurlijk niet! Wij zien en voelen het ook echt als een ander kind. Juul bestaat al 2 jaar en heeft zo’n bijzondere betekenis in ons leven. Maar dit alles neemt niet weg dat de spulletjes nog ingepakt op haar kamertje staan, haar kamertje dat nooit af is gemaakt… en ja, ik spreek nog over haar kamertje en haar kleertjes. Dit blijft zo, totdat de baby er is. Laat me dat nog heel even hebben… Moest jij niet even slikken toen jouw peuter in het grote bedje ging slapen…? Juul zal nooit in een groot bedje slapen, sterker nog, ze heeft nooit in haar eigen bedje geslapen, dus ja… ik zal ook even moeten slikken.

Mijn roze wolk

Voor nu kan ik zeggen dat ik in een beter fase zit. Ik heb mijn roze wolk denk ik een beetje te pakken, en deze
mag ook echt roze zijn! We krijgen nog een dochter! Jeej!

Zelf alvast begonnen met knutselen. een roze wolk!

2015-05-16-09-45-11-179

Berichtnavigatie

  6 reacties op “Zaterdagboek: een roze wolk (of blauw?)

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.

*

Visit Us On TwitterVisit Us On FacebookVisit Us On LinkedinVisit Us On Instagram