My life…. lichtjes voor Elara
Vandaag staat zij op en zal zij afscheid moeten nemen van haar kleine meisje. Vandaag zal zij uit bed stappen met de wetenschap dat zij haar dochter moet wegbrengen om vervolgens nooit meer terug te zien… Vandaag is de dag die zij uit haar leven zou willen bannen, maar ze moet het doen. Het onmogelijke moet vandaag plaatsvinden. Een moeder moet afscheid nemen van haar kindje. Elara zal nooit meer haar oogjes openen….
Kerstshoppen
Een lange rij vol met rode lichtjes voor ons, wij sluiten erop aan. File voor de parkeergarage… Het is kerstvakantie en het hele land loopt in de stad van Gouda! Ik kan er natuurlijk om klagen, maar ook wij doen mee aan deze grote menigte en duiken het centrum van Gouda in om voor de kinderen een kerstcadeautje te kopen.
Ik moet bekennen dat ik niet zo’n heel kerstig tiepje ben, nooit geweest. In huis bij ons kun je ook echt niet zien dat het kerst is. Als je heel goed kijkt zie je een kleine roze kerstboom, maar verder is het leeg… letterlijk, want de kinderen zijn bij hun vader deze week en ik zal ze tweede kerstdag weer zien. Als ik het huis zou versieren is het voor hun, dus we slaan maar weer een jaartje over.
Maar we hebben kerst van huis uit wel altijd met cadeautjes gevierd en dat hou ik er dan ook in (met grote vreugde van mijn kids). En eigenlijk vind ik dat dan wel weer gezellig. Het duurt twee dagen en krakende hersenen, maar we zijn geslaagd en hebben leuke cadeautjes, denken we….
Voor het eerst
Irene Moors maakte aardig wat tranen los afgelopen week met haar liedje “Voor het eerst“.
Vorig jaar hadden wij onze eerste kerst zonder Juul. Of eigenlijk klopt dit natuurlijk niet. Wij hebben nooit kerst met Juul gehad. Nooit een tafel gedekt voor haar, nooit een stoel voor haar gereserveerd, nooit haar stralende oogjes gezien bij het uitpakken van haar cadeautjes… En ondanks dat ik geen kerstig tiepje ben doet het toch een beetje extra pijn rond deze dagen…
Ik ken je niet…
Lieve kleine Elara,
Ik ken je niet, maar weet dat je hebt gevochten. Ik ken je niet, maar heb je lach gezien… Ik ken je niet, maar ik weet hoeveel liefde er voor jou is.
Ik ken wel je mama haar pijn. Zij zal vandaag hartverscheurend huilen. Tranen, omdat ze het onmogelijke moet doen. Tranen omdat ze jou moet achterlaten op een plek waar geen ouder haar kind zou moeten achterlaten. En dan moet zij verder, zonder jou… Ze zal jou moeten achterlaten, maar weet dat je altijd zult voortleven in haar hart. Je bent haar kindje, zij is en blijft jouw mama.
Lieve kleine Elara, rust zacht lief meisje en ik hoop dat er wat is na de dood en dat onze kleine Juul er is om met jou in de wolken te dansen…
Geen woorden meer
Ik schrijf altijd over onze lieve Juul. Altijd kan ik genoeg woorden vinden om over haar te schrijven, maar vandaag weet ik ze niet te vinden. In een reactie op Lieve Juul schreef iemand dat in het onbeschrijfelijke onder woorden had gebracht. Het mooiste compliment wat ik kon krijgen! En na dit boek ben ik gaan bloggen, omdat ik nog zoveel woorden over had. Ik wilde zoveel vertellen over Juul en over hoe wij onze liefde voor haar een plek geven in ons leven. Vandaag kan ik geen woorden vinden. Vandaag ben ik terug op de dag van de uitvaart en denk ik aan de ouders van Elara. Ik voel wat zij voelen en ik merk dat er weer geen woorden zijn die dit omschrijven. De pijn en het verdriet van het moment dat ik haar roze mandje moest laten staan en weg moest lopen…. ik kon het niet en toch heb ik haar achtergelaten.
Fijne feestdagen past vandaag niet, wel wil ik iedereen liefdevolle feestdagen toewensen. En als je toch de kaarsjes vandaag aansteekt, doe er dan eentje voor Elara bij. Een dapper klein meisje… maar ook een kaarsje voor de persoon die jij mist, de persoon waar jij de tafel niet voor zal dekken met kerst…
Ik zou het zo mooi vinden als we dit kaarsje delen voor haar. Via mijn Facebook of met #lichtjesvoorelara . Want ook al zal niks de pijn van haar ouders weg kunnen halen, dat er zo aan haar gedacht wordt zal een enorme steun voor hen zijn. Want als je kindje er niet meer is, dan is het fijn dat men toch erkent dat zij bestaat!
My liefe blogs, how is your life?!
Liefs Nathalie
3 reacties op “zonder jou”