My life…..de grote dag
Wanneer ze net kan lopen, wanneer ze net ouder dan een jaar is, dat haar grote zus haar kan begeleiden als ze naar ons toe waggelt en dat haar grote broer stoer, maar stiekem heel trots op zijn kleine zusje, het allemaal wel van een afstandje bekijkt. Daar is het moment dat we compleet zijn en we het cirkeltje rond gaan maken, dat is onze trouwdag…
De grote dag is geweest, ik weet alleen niet wanneer, want we zijn niet meer compleet.
“Voordat ik 40 ben wil ik getrouwd zijn hoor!” zeg ik regelmatig tegen Ewout. En geheel op schema vraagt hij me tijdens mijn zwangerschap van Juul. Heel tactisch, want dan stromen de tranen lekker snel (nee gekheid, hij is echt heel creatief geweest, details volgen nog).
Een paar maandjes na het verlies van Juul zijn we snel weer gestopt met de pil, de kinderwens blijft, is misschien nog wel sterker geworden. En trouwen met een zwangere buik zie ik niet zitten. Vanwege mijn leeftijd hebben we dus de keus gemaakt om deze volgorde aan te houden, eerst een kindje dan trouwen. Maar ook zou ik het zo mooi vinden als al onze kinderen bij deze dag aanwezig kunnen zijn. Juul hoort bij ons gezin dus ook haar zullen we betrekken in deze dag (hoe ga ik natuurlijk niet verklappen). En met de hoop op nog een kindje stellen we onze bruiloft dus maar uit…en uit….en uit…en….pfffff.
Ondertussen wordt het toch krap om het voor mijn 40e voor elkaar te krijgen (Als ik ooit nog zwanger raak moeten de eventuele zwangerschapskilo’s er ook nog af, die BMI moet wel een stukje onder de 25,1 komen. Kipfiletjes in een strapless jurk hebben we geen boodschap aan)
En ach, wie houdt ons tegen om niet alvast wat vooronderzoek te doen.
Een paar maanden geleden gingen we jurken en pakken passen. Destijds dachten we hetzelfde. En toen, toen raakte ik toch zwanger en hebben we met alle plezier weer een kurk gestopt in onze huwelijksvoorbereidingen.
Helaas was deze zwangerschap van korte duur en na zeven weken was mijn buik weer leeg. Trouwplannen maken verdween weer van ons lijstje en we stortte ons weer op onze rouw, verdriet, teleurstellingen en ga zo maar door. Kort hierop mochten we starten met IVF. Na de eerste poging te hebben moeten afbreken (ja, het wilde niet echt meezitten) vanwegen complicaties en daarna de mislukte poging waren we even helemaal klaar met…ja met wat…met alles (toen kwam de tequilla uit de kast weet je nog).
En zo hobbelen we (door de enige stortbui in weken) richting de bakker en de juwelier. En het gekke is, na zo’n bezoek heb je alleen maar meer om over na te denken en uit te kiezen. Voor ringen heb je 1001 profielen. Wat vind je mooi, wat vind je lekker, wat zit lekker? En wat is het allemaal belachelijk duur. Misschien moet ik maar uitstellen tot mijn 50e … maar ja, dan loop je best voor paal in een witte jurk, of niet?! En die wil ik toch echt aan! De schoenen heb ik al! Oehhhh, let vooral op mijn schoenen die dag! Langzaam krijgen we weer zin in de voorbereidingen, we zien wel hoever we komen.
Want de dag gaat zeker nog komen, ik weet alleen niet wanneer, we zijn namelijk nog niet compleet.
My life blogs…how is your life?
Liefs Nathalie
4 reacties op “wedding chills”