Jongens en meisjes of gewoon 2 tegenpolen?!

My life..Twee pubers, één opvoeding….kan dit wel? .

Huiswerk

*Avond aan avond wiskunde maken, Engels overhoren, biologie voorbereiden. Nikki heeft vaak hulp nodig met haar huiswerk. Ze is onzeker, heeft het allemaal niet altijd even makkelijk onder de knie en doet het daarnaast gewoon graag samen.

* Herfstvakantie, de schoolboeken zitten nog in de doos waarin ze opgestuurd zijn…in de zomervakantie wel te verstaan…. Er was één periode waarin we hebben geholpen met leren, dit was zijn examentijd. Verder heb ik nog nooit gezien dat Danny iets aan school hoeft te doen en altijd is hij overgegaan, geslaagd enz.

Intimiteit

*Altijd ruimte voor een knuffel, altijd lekker knus en samen iets doen, of lekker met elkaar niets doen. Nikki is gek op gezelschap en is 9 van de 10 keer bij ons te vinden en vindt het superduper leuk als we met elkaar iets ondernemen!

*“Nee, ik wil geen kus!” “Nee, je mag niet meer mee naar binnen!” en “Nee, ik kan zelf wel in bad!” Danny vanaf de kleuterklas… Liever is hij met zijn vrienden, liever zit hij alleen op zijn kamer. Liever niet is hij echt in (openbaar) gezelschap van zijn familie. Oké, hij gaat wel mee, maar als hij het met zijn vrienden kon doen, dan…

Nikki doet dingen zonder dat je het hoeft te vragen, maar vraag je iets en ze heeft geen zin…. Nikki kan heerlijk zaniken. Nikki lust niks en klaagt dan ook bij alles wat we maken. Ze zegt altijd hoe ze zich voelt. Emoties toont ze zonder problemen.

Danny doet zonder zeuren. Wees niet bang dat hij iets uit zichzelf zal doen hoor, maar als ik het vraag dan zal hij het meestal zonder te klagen doen. Danny eet alles en klaagt zelden tot nooit! Hij heeft altijd al moeite gehad met emoties uiten.

Na het overlijden van Juul, hun babyzusje

Nikki huilde, maar hield zichzelf vooral heel groot en sterk. Door haar zorgen voor mij durfde ze haar emoties niet echt op straat te gooien. Want dan maakte ze het voor haar gevoel nog moeilijker voor mij. Ze begon het binnen te houden. Het is voor haar een lange weg geweest het verlies van haar zusje een plekje te geven. Nog heeft ze wel eens een terugval.

Danny was een totaal ander kind. Hij huilde tot hij niet meer kon en was de grote bezorgde broer. Hij was ineens bijna altijd thuis en beneden. Na een maand of twee begon je de oude Danny weer terug te zien en nooit heeft hij een terugval gehad.

Opvoeding 

Ligt dit nou aan mijn opvoeding of is het karakter? Komt het doordat het een jongen en een meisje betreft of is het gewoon persoonlijkheid? Ik denk dat het een combinatie van dit alles is. Ik denk dat veel in de genen en het karakter zit en dat je met opvoeding kan sturen. je kunt natuurlijk een knuffel afdwingen en een kus verplicht maken bij het weggaan van huis, maar of je dan je kind daar een plezier mee doet? Omdat Danny zich daar erg ongemakkelijk bij voelt, heb ik het gewoon zo gelaten. Misschien had ik hem best iets kunnen laten ontwikkelen wat betrokkenheid voor familie betreft, want nu lijkt het soms wel of het hem allemaal ook niet interesseert. Daar moeten we dus nog even snel in gaan sturen voordat hij uit huis gaat! Nikki is van nature heel bezorgd en zorgzaam, maar ook lui.Het blijft iedere week een crime om haar kamer op te ruimen bijvoorbeeld. Daar gaat de opvoeding niets aan veranderen, maar dat is dan weer wel af te dwingen!

Voorkeur?

Jaja, nu gaan jullie natuurlijk denken dat ik hier mijn lievelingetje ga aankondigen! Of dat ik zou zeggen, wat ik liever heb! Jammer joh! Dat gaat niet gebeuren! En niet omdat ik dat niet openbaar durf te maken. Gewoon omdat ik (heel afgezaagd) geen voorkeur heb natuurlijk! Maar….

Ik zou het wel prettig vinden als Danny ons huis ietsje minder als hotel zou gebruiken, maar ik vind het ook zo prima (daarom veranderd er ook niks natuurlijk). Hij is gelukkig en tevreden en dat vind ik het belangrijkste. Ik herken het wel. Ik was vroeger precies hetzelfde. Het kwam voor mijn ouders over alsof het giftig was om een avondje gezellig op de bank naast hen door te brengen. Mijn moeder was bang dat ik nooit meer thuis zou komen als ik volwassen zou zijn. Niks is minder waar! Ik ga er dus vanuit dat Danny ook nog wel bijdraait…en anders ga ik zo’n stalk-moeder worden en eindigen we uiteindelijk bij de Nederlandse “Docter Phill”!!! Nikki begint langzaam haar interesses wat meer buiten huis te zoeken. Dat is ook wel fijn, zo hebben we weer wat meer adem, wat meer tijd voor onszelf. Klinkt egoïstisch, maar ik ben van menig dat het heel belangrijk is als ouders om tijd voor jezelf te maken/hebben!

Ik rond het af, kan nog uren doorkletsen over de kids, maar de hond wil er ook wel een keertje uit! Toch nog even dit…Hoe gaat dat toch bij jullie? En zien julie ook zo’n verschil? En..waar ligt dat dan toch aan? Ik kom er nu achter dat ik best meer dingen had kunnen sturen, was ik lui in de opvoeding? En toch, ik heb makkelijke kinderen, heb nagenoeg nooit gezeur met ze, ze houden zich aan regels en afspraken…ik heb dus geen klagen. Ach ik ben niet perfect en kan dus ook geen perfecte kinderen afleveren aan de maatschappij. Al komen ze daar natuurlijk wel heel dicht in de buurt, haha.

My life blogs, how is your life?!

Liefs Nathalie