Arthur zijn eerste verjaardag
16 augustus 2017
En plots komt het wel heel erg snel dichterbij. 19 augustus … Jouw verjaardag of sterfdag. Voor velen heb je immers nooit geleefd. Je was de baby in mijn buik en moest al gaan voor je de wereld mocht ontdekken.
Alles komt zo heftig terug
En alsof we ooit zouden kunnen vergeten wat zich een jaar geleden allemaal afspeelde. Toch laat ook mijn lichaam me eraan herinneren dat jouw verjaardag dichtbij is. Al vanaf de 4de augustus waar de onzekerheid een jaar geleden begon spartelt mijn lichaam tegen, hartkloppingen, pijn, …
Ik herbeleef alles alsof het gisteren was. Van de eerste opname in het ziekenhuis, de verschillende testen en echo’s, de korte periode hoop waarin we naar huis mochten en dan de wanhoop van de nieuwe opname en de bittere ernst op 16 augustus waar we de boodschap kregen dat er eigenlijk geen hoop meer was.
Je was er, je bent er
Toch heb je nog twee dagen geleefd in mijn buik. Dubbele dagen want hoewel ik je het liefst tot het einde had gedragen wist ik dat die dagen ijdele hoop waren. Afscheid nemen van je was loodzwaar.
“Dus zaterdag bak ik taart en hangen we slingers en ballonnen voor jouw eerste verjaardag.”
Er is geen goeie manier om om te gaan met jouw verlies. Het is wel onze manier. Elke gebeurtenis, elk feestje ben je bij ons in gedachten. Ja die feestjes zijn eigenlijk een hel geworden voor ons, want als iedereen in het feestgedruis zit en gelukkig is, voelen wij net harder het gemis.
Jouw broertjes, nog een verlies
Voor velen is het niet te begrijpen hoe we reageren of waarom we stiller zijn. Voor ons wel, er is een leven voor en een leven na Arthur. In mei moesten we opnieuw afscheid nemen, van je ongeboren broertje Elias. Een magere troost voor ons is dat je nu niet meer alleen bent.
Ondertussen doen wij er alles aan om je grote broer Vic een zo normaal mogelijk leven na jullie te geven. Al is dat niet altijd makkelijk. Ook hij denkt vaak aan jullie en hij zou je broer niet zijn als hij zaterdag op je verjaardag geen feestje wil.
Dus zaterdag bak ik taart en hangen we slingers en ballonnen voor jouw eerste verjaardag. Ik hoop dat je kan meegenieten waar je nu ook mag zijn.
Lieve Arthur gelukkige verjaardag waar je ook bent kusjes voor jou en je broer.
Je mama, papa en broer
Stefanie is de mama van Vic (5) Arthur * en Elias *. Arthur is op 19 augustus 2016 doodgeboren aan een zwangerschapsduur van 21 weken ten gevolge van gebroken vliezen. Elias is op 8 mei doodgeboren op 13 weken zwangerschap door een ernstige hartafwijking in combinatie met down syndroom en de darmpjes buiten het lichaam. Twee maal hadden haar kindjes geen schijn van kans maar moesten ze toch zelf de hartverscheurende beslissing nemen. Voor haar vierde kindje zou Stefanie voor IVF met pre implantatie diagnostiek willen gaan. In oktober vinden hiervoor de eerste gesprekken plaats. Met haar blog probeert ze jullie mee te nemen in het verwerkingsproces en de verschillende moeilijkheden die op haar pad komen.
