Brief aan Lars, onzichtbare moeder

Brief aan Lars

Onzichtbare moeder

Lieve Lars, ik schrijf deze brief aan jou omdat ik je nog zoveel wil zeggen. Ik blijf maar vechten dat ik en andere mensen jou nooit vergeten. Zelf weet ik wel dat ik jou nooit vergeet natuurlijk, maar heb ik straks nog genoeg tijd voor je?  Andere mensen die een tweede kind krijgen hebben dat natuurlijk ook die verdelen ook hun tijd over hun twee kinderen. Dus het komt vast goed, maar soms maakt het me bang. Want ik wil naar jouw grafje, ik wil aan je denken, ik wil jou foto’s keer op keer bekijken.  Kon ik maar meer, kon ik alles maar voor je doen wat een moeder voor een levend kind kan doen.  Ja, dat kan ik straks voor je broertje, maar ik had het ook zo graag voor jou gedaan lieverd.

“Laatst zei oma dat ze vond dat we ons wat veel afzonderen. Dat klopt ook wel.

Mama heeft zelfs een vriendin moeten laten gaan die dat ook niet begreep.”

Weet je Lars, leven als een ‘onzichtbare moeder’ is soms zo lastig. Het brandt en raast van binnen bij me dan denk ik ‘Mijn kind is net zo belangrijk als die van ieder ander’ alleen het enige verschil is dat die van mij niet meer leeft, maar dat maakt jou niet minder belangrijk schat.

Lees HIER de vorige blogs van Margriet
Toch door gegaan

Vaak heb ik gedacht waarom ben ik niet met je mee gegaan. Waarom zijn papa en mama niet bij jou gebleven. Als jij hier niet bij ons kon blijven, waarom zijn we niet met jou mee gegaan?  Dan konden we samen zijn, maar zo werkt de dood niet lieverd. Die kies je niet, die komt wanneer het komt en bij jou is dat veel en veel te snel geweest. We hebben jou alleen moeten laten gaan en dat heeft ons gebroken. En toch zijn we door gegaan. Voor jou? Voor onszelf? Voor onze familie? Ik denk toch vooral voor jou want ik kan het toch niet maken dat ik wel op de wereld blijf wat ik jou zoveel meer gegund had en dat ik het dan maar verpest? Nee, dat kan niet dus mama is elke keer na het vallen weer opgestaan.

 “Sinds jij geboren bent, ben ik veranderd en voel ik in elke cel van mijn lichaam liefde.

Je was er zo kort, maar hebt me liefde gegeven voor de rest van mijn leven.”

Ik heb de bloemetjes bij jouw grafje verzorgd, ik heb jouw naam laten tatoeëren,  ik heb jouw fotoboek gemaakt, ik heb ‘onze’ site LoveLars opgezet en ik ben zelfs weer zwanger geworden. Jouw broertje zit bij mama in de buik Lars en o wat is hij lief!

Ja, mama is door gegaan. Ik werk, ik doe boodschappen, eten koken, sporten, afspreken met familie en vrienden en ik lach. Waarom ik lach ben ik op dit moment even vergeten maar ik doe het elke dag. Soms valt het gewoon allemaal even niet mee en heb ik het gevoel van ‘zoek het allemaal maar even uit’. Dan wil ik gewoon even lekker alleen met jou en papa zijn. Laatst zei oma dat ze vond dat we ons wat veel afzonderen. Dat klopt ook wel. Papa en mama hebben veel samen gedaan, mama heeft zelfs een vriendin moeten laten gaan die dat ook niet begreep. Misschien vinden meer mensen dat, maar gelukkig wordt dat ook wel begrepen.

Ik voel me gewoon lekker veilig zo met mijn gezinnetje want jij bent altijd bij me Lars. Hoe heb je dat gedaan ventje? Sinds jij geboren bent, ben ik veranderd en voel ik in elke cel van mijn lichaam liefde. Je was er zo kort, maar hebt me liefde gegeven voor de rest van mijn leven. Daarom noem ik jou ook wel mijn wonder ventje, want dat ben je een groot wonder. Voor mij ben jij helemaal perfect. Jouw gezicht, lichaampje, wat was je prachtig.

Mont Ventoux voor Make a Memory

Dit weekend wordt weer een heel speciaal weekend want jij gaat met papa naar Frankrijk naar de Mont Ventoux.  Papa gaat die berg op fietsen voor Make a Memory. Vorig jaar zijn papa en mama samen de Mont Ventoux op gewandeld en was dat het mooiste en meest bijzondere weekend sinds we jou verloren zijn. Dit jaar blijf ik samen met jouw broertje thuis, want mama heeft al een hele dikke buik. We vinden het moeilijk dat ik papa niet kan aanmoedigen en opvangen boven op de Mont Ventoux, maar we weten dat jij daar zult zijn. Papa zal zich o zo sterk voelen en die berg op knallen. En het zal moeilijk en zwaar worden, maar daar zijn we niet bang voor. Dat is nu ons leven, maar met jouw komst heb jij ons leven verrijkt Lars, jij hebt ons de trotste papa en mama van de hele wereld gemaakt.

Ik heb dit weekend wat gepland met tante Corien en een lieve vriendin. Andere momenten wanneer ik alleen ben moet ik misschien wel huilen, maar misschien ook niet, misschien voel ik me alleen maar trots omdat jij mijn zoontje bent. En als ik wel veel huil dan bel ik waarschijnlijk niemand, maar ze hoeven zich geen zorgen te maken want ik sta vanzelf wel weer op en lach het leven toe, want ik ben straks mama van twee geweldige zoons!

Wil je het dagboek (de blogs) van Margriet blijven volgen? Blijf via Facebook op de hoogte.

Margriet is de mama van Lars*. Lars is op 13 mei 2016 geboren en op 20 mei 2016 overleden aan de gevolgen van ernstig zuurstoftekort tijdens de geboorte. Ze heeft na het verlies van Lars de webshop lovelars geopend waar zij tastbare herinneringen aan je overleden baby aanbiedt zoals herinneringsknuffels gemaakt van kleding van je kindje en hand beschilderde herinneringsschatkistjes.
Inmiddels is Margriet zwanger van haar tweede kindje en wil de emoties die daarbij komen kijken met jullie delen. Hiermee hoopt ze steun en herkenning te geven aan andere mama’s die in een soortgelijke situatie zitten, maar wil ook mensen bereiken die zelf iemand kennen die hiermee worstelt en hoopt een stukje begrip te creëren voor de reacties en emoties die hierbij komen kijken.

Heb jij ook wel eens een brief aan je kindje* geschreven en wil je deze met ons delen? Mail dan naar lievejuul@outlook.com 
brief aan overleden kindje

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.

*

Visit Us On TwitterVisit Us On FacebookVisit Us On LinkedinVisit Us On Instagram