Ik zal mij even voorstellen, ik ben Mandy, geboren op 26-02-1988. Samen mijn lieve vriend Mark zijn we de trotse ouders van Evi 16-07-2010, Clavo* overleden op 15-12-2014 en geboren op 17-12-2014 & wondertje 3 mag inmiddels in mij groeien, 02-08-2016 ben ik uitgerekend maar ik zal 2 weken eerder ingeleid worden!
Ik ben pedagogisch medewerker op een kinderdagverblijf en werk met kindjes van 0-4. Na het overlijden van Clavo* was ik heel bang en onzeker of ik dit nog wel zou kunnen, de dagelijkse confrontatie met zijn leeftijdsgenootjes is er natuurlijk wel! Gelukkig is dit achteraf heel erg mee gevallen, ik vergelijk geen kindjes met Clavo* ik denk omdat er maar één Clavo* is en net als iedere mama vind ik hem de aller mooiste! Ook haal ik juist heel veel energie uit al die lieve glimlachjes en de lieve knuffels die ik mag ontvangen op een dag! Ook zal èèn van mijn motto hierbij helpen: ‘ons ongeluk mag een ander zijn geluk niet in de weg staan’
Ik heb verschillende intresse en hobby’s onder andere spiritualiteit, creatief bezig zijn, en schrijven! Vooral in het schrijven kan ik mijn ei kwijt, het verwerken van het overlijden van onze mooie man had ik niet gekund zonder het van mij af te schrijven!
Jullie zullen wel benieuwd zijn naar ons verhaal, waaraan is ons zoontje overleden? Ons zoontje is overleden na een goede zwangerschap van 39.2 weken door vette pech! Hij is verstrengeld geraakt met de navelstreng en daardoor is de bloedtoevoer afgesloten, verder was hij kerngezond! De ongeloof, verdriet en pijn die we toen hebben ervaren en nog steeds doen is onbeschrijfelijk en was soms ondraaglijk!
Het werd dragelijk toen ik voelde dat hij helemaal niet ‘weg’ was, hij is bij mij en dit is zo’n intens fijn warm gevoel! Hij geeft ons tekens (overal waar wij waren vloog er een witte vlinder met ons mee!) Ik voelde mijn hart vol lopen met liefde als ik aan hem denk! We hebben zoveel moois mogen ontvangen, zijn overlijden heeft zo veel meer gebracht dan alleen verdriet en pijn!
Dat Clavo* is overleden door verschrikkelijke pech is bij deze zwangerschap wel iets om aan vast te houden, zijn overlijden is niet iets medisch en de kans dat zoiets weer zou gebeuren is zo verschrikkelijk klein. Dit zegt het verstand, ook zegt mijn gevoel soms wat anders! Ik probeer echter niet te piekeren, me zorgen maken over iets wat misschien toch niet gaat gebeuren en als het gebeurt heeft mijn gepieker het niet tegen kunnen houden! Alert dat ben ik zeker en gelukkig begrijpen ze mij in het ziekenhuis volkomen en mag ik altijd langs komen voor een extra ‘check’ en dat is geruststellend!
Ik kijk er naar uit om als gastblogger hier te mogen schrijven, ook hoop ik dat mijn blogs inspirerend en hoop geven. Want ik heb geleerd dat je leven na het overlijden van je kind niet stopt en zelfs weer mooi kan zijn!
Heel veel liefs!
Mandy is de trotse moeder van Evi 16-07-2010, Clavo* 17-12-2014 – 15-12-2014 met een 3e wondertje opkomst. Na het overlijden van haar zoon is ze de wereld, haar leven anders gaan zien en hoe gek dit ook mag klinken, alles is veel mooier! Niets is meer vanzelf sprekend voor haar en hiervoor is haar kids, voornamelijk Clavo* erg dankbaar! Clavo* zijn overlijden heeft haar veel meer gebracht dan pijn en verdriet!
Via deze link kun je al haar blogs lezen: mylifeblogs.nl/category/mandy/
