Feestmaand zonder je kind

My life..de decembermaand

5 December, sla maar over

Overal zag ik blije kindjes. Ook op mijn werk waren alle kinderen vol van de Goedheiligman die hun schoentjes kwam vullen. Ik zie ze genieten en ik smelt. De onschuld, het geloof, ik vind het prachtig om te zien.

Maar bij thuiskomst komt het besef dat mijn meisje nooit dit feest mag meemaken. En zo ging Sinterklaas aan ons voorbij…

Kerst, van mij hoeft het niet

Dan volgt heel internet met happy berichten en mooi kerstfoto’s, bezoekjes aan tuincentra en ga zo maar door. Iedereen kijkt ernaar uit, kerst!

Vorig jaar heb ik niets gedaan aan versieringen in huis. Ook dit jaar was ik het niet van plan. Ik heb er geen zin in, geen behoefte aan. Van mij mogen ze de hele decembermaand overslaan. Waarom wij mensen hier zo’n waarde aan hechten weet ik eigenlijk niet. Maar met de feestdagen blijkt het gemis van onze dierbaren extra hard binnen te komen. Zo ook ons gemis… weer iets wat Juul nooit mee zal kunnen maken.

Anders bekijken

Toen sprak ik een andere invisible mom!  Zij heeft dit jaar haar eerste ‘feestmaand’ zonder haar kindje. Wat zij vertelde vond ik zo mooi!

Voor Sinterklaas kocht zij een knuffel voor bij haar kindjes plekje. voor kerst heeft ze een inimini kerstsokje gekocht! En het plekje verder kerstig aangekleed. Zij heeft zo een manier gevonden om ook haar kindje bij de feestdagen te betrekken, want je overleden kindje hoort erbij! En dat is wat wij invisible moms elke dag weer willen voelen. Ik was zo onder de indruk van haar instelling dat ik mijn instelling overboord gooide.

Ik ga de versieringen niet vermijden. Ik ga ze gebruiken om Juul ook een kerst te bieden. En volgend jaar ook Sinterklaas!

Toch een cadeautje voor Juul

Ik struin met Ewout het winkelcentrum wel drie keer rond. We zijn op zoek naar een cadeautje. Een cadeautje voor een overleden kindje.

Samen met een aantal moeders van de mailgroep van Lieve Engeltjes hebben we een soort lootjes getrokken. Lootjes voor elkaars kindje. Hier wilde ik wel aan mee doen. In het bijzonder, zodat onze kindjes een cadeautje mogen ontvangen en er zo helemaal bij horen. Dit is voor ons erg belangrijk… De moeders van deze mailgroep heb ik nooit ontmoet, maar we voelen als vriendinnen van elkaar. We hebben een vreselijk iets mee moeten maken wat ons verbindt en dat heeft ons heel dichtbij elkaar gebracht. Altijd mag je alles zeggen tegen ze, nooit wordt het als gezeur gezien. Maar ook delen we leuke en dagelijkse dingen met elkaar.

Ik vond het een bijzondere ervaring. Vond ja, want na dik 1,5 jaar vond ik het tijd om uit de groep te stappen… Ik heb mijn weg gevonden en het is nu voor mij tijd om op mijn manier moeders van overleden baby’s te gaan helpen. Zoals jullie weten probeer ik dit via mijn blog, boek en hopelijk straks het gehele platform.

En na lang zoeken in het winkelcentrum denk ik iets moois te hebben gevonden.

Ik wens iedereen een liefdevolle feestmaand, waar we allemaal weer even stilstaan bij ons verdriet om onze dierbaren. Maar geniet ook vooral! En betrek je dierbaren erbij. Dit zouden ze fijn vinden! En het voelt vast verdomd goed!

(Volg je al via  )

My life blogs, how is your life?!

Liefs Nathalie