Afscheid is niet voor altijd. Afscheid is niet het eind. Het betekent slechts: “Ik mis je, tot wij weer samen zijn!’
– Bron: onbekend –
Na het overlijden van Clavo* stond letterlijk mijn wereld stil! Niet alleen die van mij maar ook die van mijn vriend en dochter (ze was toen 4). De periode, ongeveer een maand na zijn overlijden, had ik werkelijk nergens zin in. Mijzelf aankleden was eigenlijk al teveel. In die periode was de bank mijn beste vriend!
Buiten kwam ik alleen als ik mijn dochter van school moest halen en als er boodschappen gedaan moest worden. Wat overigens al een hele opgave op zich was geworden. Ook wilde ik geen mensen om mij heen, eigenlijk omdat niemand mij kon begrijpen voor mijn gevoel, ik stond al alleen in mijn verdriet en het verwerken hiervan. Ook kreeg ik altijd de best bedoelde adviezen te horen waar ik echt niet op zat te wachten! Waarom zou ik dan onder de mensen zijn als ik me toch zo alleen voel. Weer wat later kreeg ik het gevoel dat als ik over Clavo* wilde praten, er niemand naar mij wilde luisteren! Dit in tegenstelling tot de eerste weken na zijn overlijden, hartverwarmende berichtjes en kaartjes kregen we in overvloed, dit waren echt de lichtpuntjes in die verschrikkelijke donkere dagen! Daarna, daarna werd het stil. Iedereen leefde zijn of haar leventje gewoon weer, terwijl wij iedere dag steeds verder in een zwart gat zakte! De zwarte dagen leken wel langer te duren en iedere morgen werd je wakker met de angst, welk gevoel je dag weer zou overheersen. Wat een zekerheid was, dat dit geen gevoel van blijdschap, vrolijkheid of iets anders positiefs zou zijn!
Weer een aantal weken verder vond mijn vriend het wel genoeg geweest, ik moest maar weer eens van die bank af komen en wat gaan doen met mijn leven, dit is immers niet wat Clavo* had gewild en we hebben nog een dochter die het verdient om haar vrolijke en opgewekte mama ‘terug’ te krijgen die ze altijd had gehad. Hoe boos ik ook op hem was want hoe durfde hij dat te zeggen? Zo onbegrepen dat ik mij toen ook voelde, hij had zo verschrikkelijk gelijk! Mijn ogen waren geopend ik besefte mij dat ik hulp nodig had, ik kon dit niet alleen! Eerst riep ik nog koppig waarom zou ik? Ik krijg mijn zoon er niet mee terug! Terwijl ik dit riep wist ik dat dit mij juist zou helpen om onze zoon te kunnen laten voortleven in ons gezin, maar dan zonder die verschrikkelijke pijn en verdriet! Wat ben ik mijn vriend toch dankbaar voor deze duw in de, achteraf gezien, fantastische richting!
Toen mijn hulp eenmaal opgang was kreeg ik mee om juist met Clavo* bezig te gaan, juist met zijn overlijden bezig te zijn, zijn foto’s te bekijken (och, wat is hij toch een prachtig ventje!) Dit was iets wat nog zo confronterend en pijnlijk was geweest, dat ik dit eigenlijk uit de weg ging. Ook werd mij geadviseerd om al mijn gevoel van mij af te schrijven, iets wat ik eerst niet serieus nam, maar na de derde keer merkte ik dat ik dit best leuk vond, sterker nog ik voelde de verlichting en wilde mijn verhaal delen. Niet om de reacties, wel omdat ik hoopte dat de wereld om mij heen mij beter kon begrijpen! Iets wat mij ook erg inspireerde waren positieve quotes opzoeken, door deze op te zoeken kwam ik ook wel eens quote tegen die verwezen naar engelen. Toen besefte ik mij dat onze prachtige zoon een engel was geworden, niet zomaar een engel onze prachtige beschermengel! Vanaf dat moment begon het mij ‘in eens’ op te vallen dat er witte vlinders verschenen, ze vlogen met ons mee overal waar wij ook waren. Ik begon dit als tekens te zien, tekens van onze mooie man! Tekens die voor mij bewezen dat hij bij ons was, dat hij wilde laten weten dat het goed hem ging! Vanaf dat moment, dat besef kreeg mijn leven weer ‘zin’. Ik besloot: Vanaf nu ga ik mijn leven zo leven dat als we ooit weer samen zijn, Clavo* tegen mij kan zeggen: “Mam, wat ben ik trots op jou!”
Heel veel liefs Mandy!
Mandy is de trotse moeder van Evi 16-07-2010, Clavo* 17-12-2014 – 15-12-2014 met een 3e wondertje opkomst. Na het overlijden van haar zoon is ze de wereld, haar leven anders gaan zien en hoe gek dit ook mag klinken, alles is veel mooier! Niets is meer vanzelf sprekend voor haar en hiervoor is ze haar kinderen, voornamelijk Clavo* erg dankbaar! Clavo* zijn overlijden heeft haar veel meer gebracht dan pijn en verdriet!
