Beeld, foto’s

Beeld, foto’s

Vanaf het moment dat de verloskundige vertelde dat er iets niet klopte werden de echo’s belangrijker dan ze al waren ..
Tastbaar te zien dat er een kind is … zou zijn … Geweest is.

foto's echo

We kregen een extra strip foto’s mee die dag, welke ik bij me droeg als waren ze de grootste schat …
Ik kocht er lijstjes voor en ze kregen een plek op de kast waar later die week ook allemaal bloemen zouden komen te staan , bloemen, kaarten, een mooi doosje en uiteindelijk ook het mandje waar ons kindje in zou komen te liggen na de geboorte …

We maakten een afspraak met de verloskundige dat we later die week nog een keer terug mochten komen om nog eens naar hem te kijken, te genieten en te doen alsof wat er die dag gebeurt was, nooit gebeurt was .
De drie foto’s in een lijstje staan nog steeds in een kastje bij elkaar, de kleuren vervagen, worden gelig…
De middag dat Jonathan geboren werd maakte de verpleging een afdruk van zijn kleine voeten, een afdruk van inkt. Ze maakte er een mooi kaartje van en plakte er wat sterren bij .. Ook dat kaartje staat al jaren in ons huis en ook de kleine voetjes worden elk jaar een beetje minder goed zichtbaar …

Wij brachten de dag van Jonathan zijn geboorte ons simpele cameraatje mee en maakten foto’s… Van mijn buik, van de kamer en na zijn geboorte ook van Jonathan … Dat de foto’s niet zo mooi waren zagen we al snel.. Zijn blauwe koppie stak zwart af tegen het spierwitte ziekenhuiskamer en zijn kleine lichaam glom als een spiegel. Ik vroeg me af of ik deze beelden zou kunnen laten zien aan vrienden en familie. Hoe graag ik ze ook wilde laten zien hoe prachtig hij was.
Toen stelde de verpleging voor om de ziekenhuisfotograaf te laten komen. We gingen op het voorstel in.
De man kwam, maakte foto’s van Jonathan zijn kleine handje in het mijne, foto’s van Jonathan in zijn mandje en foto’s van verschillende delen van zijn lijf ..

Ik had hoge verwachtingen. Van deze foto’s verwachtte dat ik ze vol trots zou kunnen laten zien en toen ik een paar weken later het telefoontje kreeg dat ik ze kon komen halen vloog ik dan ook bijna naar het ziekenhuis ..
Ik kreeg een envelop overhandigd. Hij brandde in mijn handen en wachten tot ik thuis was was geen optie. Al in de lift terug naar beneden opende ik de envelop om de foto’s te bekijken. Tranen schoten in mijn ogen want ook deze foto’s waren niet mooi…
Wat een teleurstelling …

Er was slechts 1 foto van zijn gezicht heel dichtbij waar ik in kon verdrinken.. Dat is dan ook de foto die al die jaren bij ons in de buurt is. De foto die ik laat zien aan anderen.

Vorig jaar kreeg ik een groot kado van Een lieve vriendin. Ook zij heeft een overleden kind. Ze bewerkte mijn confronterende foto’s naar zwart wit foto’s, de foto’s die je kunt zien bij mijn vorige blog. Ik ben haar dankbaar dat ik nu het beeld van dat piepkleine jongetje kan delen met mijn vrienden en familie ..
Want net zo trots als ik ben op mijn drie andere zonen ben ik op dit kleine mannetje ..

Liefs Lotte

foto voetafdruk baby

Mijn naam is Lotte Blijenberg. Moeder van vier zonen, waarvan onze derde zoon Jonathan geboren werd na een zwangerschap van 22 weken nadat de 20 weken echo uit had gewezen dat hij trisomie 18 had wat niet met leven verenigbaar is. Ik schrijf graag van me af, het lucht me op wanneer ik mijn verhaal kan delen. Naast de zorg voor mijn drukke ( er zijn wat stempeltjes uitgedeeld aan mijn jongens ) gezin werk ik onregelmatig in een vruchtentuin waar je in de bijbehorende kas kunt eten of een lekker kopje koffie met huisgemaakte taart kunt komen eten. Onderwijs, opvoeden, rouw, maatschappij. Allemaal onderwerpen die mijn interesse hebben en waar ik dus regelmatig stukjes over schrijf.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.

*

Visit Us On TwitterVisit Us On FacebookVisit Us On LinkedinVisit Us On Instagram