Zaterdagboek: aanstelleritis? 35w zwanger

My life.. ik ben er zoooo klaar mee!

Oke, ik ga toch bellen.. Ze hebben me het zo op mijn hart gedrukt dat dat echt geen probleem is en dat ze altijd voor me klaarstaan, dus…. En toch, toch voel ik me een beetje een aansteller. “Het zit vast tussen mijn oren en er is toch niks aan de hand.” probeer ik mezelf te overtuigen. Maar ik bel toch.. want stel je voor dat er ineens wel iets aan de hand is…

De dag ervoor

Mijn buik is stil en rustig. Ik voel wel wat beweging, maar zoveel minder dan normaal. “Ach, ze zal wel moe zijn…” denk ik onzeker. Ook Ewout verliest zijn geduld en samen porren we wat en ik ga er even voor liggen. Maar nee, buiten een klein plopje af en toe blijft het rustig. Ik probeer (nutteloos) Ewout gerust te stellen: “Ik voel d’r toch, het zit echt wel goed!” Maar hij hoort ook wel dat ik niet overtuigd ben.

We gaan de nacht in en zodra ik tussendoor wakker ben lig ik een uur te wachten en te porren tot ik iets voel, maar niks… De volgende ochtend voel ik iets kleins bewegen, maar ook dit is meteen weer gestopt.Ik ga er de laatste keer voor liggen en bij de aanhoudende stilte in mijn buik besluit ik toch het ziekenhuis te bellen. Ik krijg het voor elkaar niet in janken uit te barsten, maar de tranen liggen op de loer. Wanneer zouden die eruit komen?

In het ziekenhuis

Ik ben gaan fietsen, het ziekenhuis is vlakbij en ik hoop dat ze daardoor een beetje wakker wordt. En ja hoor, ik zit in de wachtruimte en ik voel dat ze even rekt en strekt. Niet lang, maar duidelijker dan ervoor. Pffff… ze doet het nog!

Ik wordt aan een CTG gelegd en al snel zien we een goede hartslag. Een beetje hoog, maar niks geks. Als d’r hartslag aan de hoge kant en stabiel blijft mag ik verplaatsen naar een stoel en gaan ze even temperaturen enz. Er is niks ernstigs aan de hand, maar ze willen wel alles uitsluiten. Ik voel me er niet geheel gerust onder. Eindelijk wordt ze even goed wakker en komen de nodige pieken en dalen in het hartfilmpje. Dit is goed!

Ik hou het nog steeds droog, wonderbaarlijk. Ik ben wat geruster. De arts komt bij me en gaat nog even een groeiecho maken. Ze keren alles binnenstebuiten! Alles om gerust te zijn dat er niks mis is. Terwijl ik met haar praat komen de waterlanders dan toch. Ik ben niet te stoppen. Grrr, ik wist dat dit ging gebeuren. Ik kan er zo slecht tegen als ik me zo laat gaan… Voor het eerst ben ik echt open en eerlijk. “Ik ben er klaar mee, ik wil niet meer. Ik wil dat ze komt en wel nu!!! Ik wil niet dat we straks weer te laat zijn…” Want ik zal eerlijk zijn, op dit moment kan ik aan niks anders denken… wat als…

Conlusie

Niks aan de hand. Buikbaby doet het fantastisch! En het gevoel dat ik voor niks heb gebeld halen ze meteen weg. Je belt nooit voor niks! Sterker nog, of ik de volgende dag nog een keer kan komen, dan krijg ik weer een CTG. Want dat ze zoveel rustiger is dan normaal moet toch even in de gaten gehouden worden.

En je raadt het al. ‘s Avonds thuis begint de dame in mijn buik weer van zich te laten horen. De nacht hoef ik ook niet angstig door te brengen en zelfs ‘s ochtends is ze druk genoeg. Het is gedaan met de rust in mijn buik, en daarmee is de rust in mijn hoofd gedeeltelijk wedergekeerd.

Ook de volgende dag zijn alle onderzoeken goed. Ze bieden aan om elke dag een CTG te doen. en hoe verleidelijk het ook lijkt, toch doe ik het niet. Ik beloof gewoon te bellen als ik twijfel, zelfs al is het dezelfde avond nog!

Tweede conclusie

Het is gedaan, de sluizen zijn geopend, de tranen zijn losgelaten en er zit geen rem meer op lijkt wel. Ik voel me emotioneel uitgeput, daarnaast worden de lichamelijke ongemakken ook steeds zwaarder. Ik ben bang dat al dat gejank niet veel goeds kan betekenen voor de kleine, maar ja, ik ben tegenwoordig bang dat er niks meer goed is. Ik denk dat ze buiten mij beter af is, ook al doet ze het nu fantastisch. En als men zegt dat de baarmoeder de beste plek is.. dan denk ik alleen maar: “Dat zeiden ze de vorige keer ook…” En ik weet dat dat een heel andere situatie was, maar toch… niemand praat die gedachtes uit mijn hoofd.

Oh en dat 4X per nacht plassen daar ben ik al helemaal klaar mee!!! Verder gaat het goed hoor 😀