De feestdagen met kinderwens, zonder kind
Al een aantal maanden hoop ik weer zwanger te worden na het verlies van Lars. Dat het in oktober niet gelijk gelukt is, is achteraf wel goed denk ik. Het zou erg vroeg zijn geweest. Dat het in december en januari niet gelukt is, is eigenlijk wel logisch. Ik stond toen echt in de overlevingsstand en graag neem ik jullie daar in deze blog even mee naar terug. Kerst, oud en nieuw en mijn verjaardag, het deed me zoveel pijn dat zelfs goed bedoelde berichtjes en kaartjes van lieve mensen mij kwetsten.
Lees HIER het eerst deel van het dagboek van Margriet.
Kerst
Met kerst zou Lars net als papa en mama ook een foute kerst trui aan krijgen. Ja, dat had ik een jaar geleden al bedacht, toen mijn buikje zichtbaar was onder mijn rode kersttrui. Nu kwam kerst eraan en maakten Wouter en ik een ´vluchtplan´. We gingen op wintersport, zodat we aan kerst en oud en nieuw konden ontsnappen. Kerst vier je met familie en ons belangrijkste familielid was er niet meer.
Natuurlijk kregen we wel wat kerstkaarten. Gelukkig stond er vaak een lieve begeleidende tekst op, maar helaas niet altijd. Op één kaart stond op de voorkant met een mooie glittertekst ‘Have a wonderfull X-mas!’ en aan de binnenkant alleen de afzender. Van onder in mijn buik kwam er een gevoel wat naar mijn hoofd steeg en voor ik het wist lag de kaart in tweeën voor mijn neus. A wonderfull X-mas, are you kidding me? Hoe zie je dat voor je zonder Lars? Mijn vriend kon het relativeren. Ze hebben misschien die voorkant niet eens gelezen en bedoelen het vast goed. Nee, ze hebben er dus niet over nagedacht en dat, dat vind ik jammer.
Wintersport
Op eerste kerstdag zaten mijn vriend en ik in de auto op weg naar Oostenrijk. Ik was ook nog eens wat ziekig dus dat was heel naar, maar het fijne was dat we echt niks van kerst mee kregen. Gelukkig knapte ik snel op van de Oostenrijkse lucht en genoten we erg van het skiën en het samen zijn. Mijn hart brak toen ik kindjes van 3 á 4 jaar in een pizzapunt van de berg af zag gaan. Ik zag het helemaal voor me: Lars in een pizzapunt van de berg af. Wat schattig, zo lief. De hele vakantie dacht ik vaak: Ik kon wel eens zwanger zijn. Dit keer is het vast gelukt! Op 31 januari kon ik een vroege test doen en hoe leuk zou het zijn om zo het nieuwe jaar in te gaan!
31 januari
Ik was vroeg wakker en voelde in mijn hele lichaam spanning. Ik draaide me nog een paar keer om, maar kon echt niet meer slapen. Trillend van de spanning en angst voor een negatief resultaat liep ik met de zwangerschapstest naar de wc. Samen met mijn vriend ging ik kijken. Ik zuchtte nog eens diep en draaide de test om. Nee, we zagen echt geen streepje..
De laatste dag skiën begon en aan het einde van de dag zagen we allemaal vrolijke mensen drank in slaan bij de supermarkt. Hoewel we weinig van kerst hadden mee gekregen was het nu duidelijk dat de mensen hier wat te vieren hadden. Mij deed het pijn dat 2016 werd afgesloten. Het jaar van Lars ging voorbij en dat wilde ik niet. Kon ik voor altijd maar in die ene week van 2016 blijven, die week waar mijn zoon nog in leven was.
We besloten om vroeg te gaan slapen. Toen ik nog even naar de wc ging zag ik dat ik ongesteld was geworden en weg was dat kleine beetje hoop dat ik nog had.
10 januari – Mijn verjaardag
Ik weet nog dat ik zo op keek tegen mijn verjaardag. Mensen gaan me toch alsjeblieft niet feliciteren met mijn verjaardag dacht ik. Dat mensen ‘gefeliciteerd’ tegen me zouden zeggen voelde voor mij gewoon fout. Wat viel er nou te feliciteren. Ik werd 32 en had nog steeds geen kind om voor te zorgen. En waarom heb ik wel het recht om ouder te worden en Lars niet? Lars zou nooit jarig zijn, Lars zou nooit gefeliciteerd worden, dus waarom ik wel?
Uiteindelijk heb ik besloten om die dag, op mijn verjaardag, mijn webshop lovelars te openen waar ik tastbare herinneringen aan je overleden baby aanbied. Als mensen me dan toch wilden feliciteren, dan feliciteerden ze me maar met de opening van mijn webshop!
En toen die dag, mijn verjaardag, ik stond met pijn in mijn buik op. Ik keek op mijn telefoon en had al een felicitatie van mijn broer en mijn beste vriendin binnen en dat deed me zo een pijn. Ik snap het wel hoor, als mensen je niet eens meer mogen feliciteren met je verjaardag, wat moeten ze dan? Dus ik neem het ze ook echt niet kwalijk, maar de tranen stroomden over mijn wangen.
Wil je het dagboek (de blogs) van Margriet blijven volgen? Blijf via Facebook op de hoogte.
Margriet is de mama van Lars*. Lars is op 13 mei 2016 geboren en op 20 mei 2016 overleden aan de gevolgen van ernstig zuurstoftekort tijdens de geboorte. Ze heeft na het verlies van Lars de webshop Lovelars geopend waar zij tastbare herinneringen aan je overleden baby aanbiedt zoals herinneringsknuffels gemaakt van kleding van je kindje en handbeschilderde herinneringsschatkistjes.
Inmiddels heeft Margriet weer een zwangerschapswens en wil de emoties die daarbij komen kijken met jullie delen. Hiermee hoopt ze steun en herkenning te geven aan andere mama’s die in een soortgelijke situatie zitten, maar wil ook mensen bereiken die zelf iemand kennen die hiermee worstelt en hoopt een stukje begrip te creëren voor de reacties en emoties die hierbij komen kijken.
