Jarig, weer een jaar verder Ook dit jaar werd het weer 18 mei en moeten we je al 5 jaar missen. Al op 1 mei begin ik buikpijn te krijgen. Mei, de maand waarin onze ergste nachtmerrie werkelijkheid werd. Maar ook de maand waarin onze grootste wens in vervulling ging. Lees HIER de andere blogs van Ester en haar tweeling… Lees verder →
Humor bij rouw, zwarte humor Trots op de 1e plant die bij mij blijft leven😂 Ik floepte er wat uit en twijfelde of ik dit kon delen met jullie, maar ook dit zijn wij🙄 Ik zei dus: “Gelukkig kan ik m’n kinderen wel in leven houden…” Ehhh, oh nee, ook niet. 🙈🙊 #sorry #zwartehumor #rouw #vetplant Ik ben dus erg benieuwd… Lees verder →
Zwanger, de laatste keer Mei 2015. Ik ben zwanger! Zwanger van een broertje of zusje van Feline* en Tess. De uitgerekende datum staat op 12 januari 2016, mijn verjaardag. De eerste echo is weer net zo spannend. Toch merk ik dat ik mijn best doe het nu bewuster mee te maken, hier meer van te genieten. Ik merk dat ik… Lees verder →
“Help onze ooievaar is stekeblind!” Frustratie, hoop, verdriet, de hoop opgegeven… “Wanneer is het genoeg? Wanneer stoppen we ermee?” Ewout heeft het gehad, hij is klaar met de achtbaan waarin we ons bevinden. Elke maand weer de teleurstelling en het verdriet wat daarbij komt. De wens is immers enorm. Vader worden, vader zijn. Dat is alles waar het nu… Lees verder →
De 20 weken echo die de roze wolk laat verdwijnen Hoe ik voorgoed van mijn licht roze wolk afviel… De licht roze wolk Al een poosje denk ik: ‘Ik moet weer eens schrijven’. Als ik er wel eerder voor was gaan zitten kon ik nog een wat vrolijker blog laten plaatsen. Over hoe ik blij zwanger ben en het heel… Lees verder →
Gaan we het avontuur dan nog een keer aan? Het is eind 2014. Eindelijk kan ik genieten van onze Tess. Dit betekent, helaas, niet dat ik me niet onzeker voel. Geregeld ga ik s nachts bij Tess kijken, gewoon om te zien hoe ze ademt, dát ze ademt. De angst dat haar iets gebeurd is enorm. Ik vraag me af… Lees verder →
Sterrenouder, wel of niet “Hoeveel kinderen heb je dan?” vraagt ze me. “Ik heb er 4.” Antwoord ik. Wow, dat is lekker druk.” Zegt ze (Oh daar gaan we) “Nee hoor, dat valt wel mee. Eentje is al 20, de ander 17, die zorgen wel voor zichzelf. En de kleinste is 1,5. Eentje leeft niet meer, dus die is ook… Lees verder →
“De zin van onzinnige dingen was verdwenen. De zin van de zinnige dingen trouwens net zo goed…” Solliciteren en werk na overlijden kind Werken… Ik wil het niet! Ik ga het nooit meer doen! Waarom zou ik? Wat doet het er nog toe? Mijn kindje is er niet meer en ik ga nooit mijn huis meer uit! Mijn hele lijf… Lees verder →
Een sieraad met emotionele waarde Ze schopte nog vrolijk in het rond in mijn buik, al waren de zorgen van ons groot. Maar met het vertrouwen dat wij hadden, zo ook had mijn schoonmoeder vertrouwen in een goede afloop van deze zwangerschap. Maar het liep niet goed af… Bijna altijd heb ik hem om. De armband die ik van mijn… Lees verder →
“Ik ben zo blij dat ik toch gegaan ben.. ik heb zelfs een beetje heimwee! Zoveel lieve mensen om je heen die je zonder woorden begrijpen.” Ik ben boos… boos op alle mensen die ons veroordelen. Al die mensen die het taboe in stand houden. Ja, we hebben een ontbrekend stuk in ons hart. Ja, we hebben de rest van… Lees verder →
